Welkom bij De Klimmers

1 januari.
Wat zal dit jaar brengen?
Een totale terugkeer van de Gems?
Een lange tocht/vrij onbekende col van de Panter?
Een aantal tochten in de bergen van de Tijger?
Een weer goed klimmende Buffel?
Er is al wel een ding zeker: Tijger en Buffel zullen eind mei de eerste halve marathon van Groningen gaan lopen.
Misschien wordt er meer duidelijk op de nieuwjaarsborrel op 4 januari: we hopen dat er niet alleen sportdrank geschonken wordt....

Hieronder de ploeg.
vlnr: de Gems, onderweg van Maastricht naar Groningen, de Panter, die ,met een verbeten gezicht de Alp op rijdt  en Buffel en Tijger, samen op de Ventoux.

2 januari.
De Panter is degene die dit jaar het Klimmersbal op de weg opent.
Eindelijk was er een zonnetje en aangezien het langzamerhand overal wel bekend is dat de zon toch wel tot de favorieten van de Panter behoort, klom hij vandaag op de fiets voor een mooi ritje richting Roden.
Het was waarschijnlijk fris genoeg maar de zon en de Panter zijn samen een bijna onverslaandbare combinatie.
Hieronder de rit: ruim 30 kilometer: goed begin!

4 januari.
Het lijkt erop alsof deKlimmers dit jaar toch wel serieus willen gaan aanpakken: we zijn nog nauwelijks op weg in 2025 maar er zijn al de nodige activiteiten geweest.
Vanmorgen stapte de Tijger op de mountainbike voor een rit van ruim 56 kilometer.
De Drenthe 100 is inmiddels al weer verteerd en de Tijger gaat vrolijk op de ingeslagen weg verder: regen, sneeuw, modder...het schijnt hem allemaal niets uit te maken: gefietst moet er worden!
De Buffel bezit geen mountainbike en dus maakte hij een virtuele rit op de Tacx in de spaanse Pyreneeen.

4 januari.
Vandaag was de eerste ploegbijeenkomst bij Danielle en de Gems.
Er zouden spijkers met koppen geslagen kunnen worden over de tochten/doelen die dit jaar gereden/bereikt willen worden.
Echte duidelijkheid kwam er niet........hoewel......ineens kwam daar het rondje Groningen op tafel.
Een rit over de provinciegrens van Groningen met een afstand van 340 kilometer........en dat is best ver!
Tijger, Gems en Buffel zijn in principe akkoord over dit plan: maar dan moet er wel getraind worden: hierover zijn duidelijke uitspraken gedaan, die op film zijn vastgelegd. 
De Panter heeft toegezegd om plaats te nemen achter het stuur van een ploegleiderswagen om zo de ravitaillering op zich te nemen.
Nu nog even kijken of het allemaal haalbaar is.
Er is een ding keihard afgesproken: en dat heeft niets met fietsen te maken.
Op 1 januari 2026 zal de voltallige ploeg deelnemen aan een nader te bepalen Nieuwjaarsduik: alle renners zullen dan niet in fietsbroek, maar in zwembroek verschijnen: op zich al een prachtig gezicht, lijkt me.
We zullen de locatie van de duik zo lang mogelijk geheim houden om een verkeersinfarct in verband met de vele toestroom van supporters, te voorkomen.

Hieronder een foto van de ploeg, met de Leiding, en Danielle, die benoemd zal worden als psychisch begeleider van de renners: overigens moet dat laatste nog even overlegd worden.
Jeanet mist op de foto: ze was wegens omstandigheden niet aanwezog.

8 januari.

Zo, voor de Buffel is de kop er voor dit jaar ook weer af.
Eigenlijk kon er al eerder gefietst worden, maar een flinke klus in huis moest eerst even af: en als je daar drie dagen over doet, zijn de fietsbenen wel even ingesneeuwd!
Fris en veel wind maakten het de eerste 27 kilometer niet echt lekker: toen de beentjes goed warm waren leek het wat vlotter te gaan: het zou ook kunnen komen omdat ik de wind wat mee kreeg....
Al met al een mooi ritje van ruim 62 kilometer.

9 januari.

Op de Nieuwjaarsbijeenkomst zijn er, zoals hierboven te lezen is, wel een aantal afspraken gemaakt: uiteraard gaat er meer gebeuren, maar dat zien we in de loop van dit jaar vanzelf gebeuren.
De Gems gaf duidelijk aan dat hij er klaar voor was om een rentree in het peloton te maken, waarbij er door o.a de Leiding werd gesteld dat er dan wel getraind zou moeten worden.
Nu zit de Gems al enige tijd te denken over de aanschaf van een Tacx, waarop hij in de winter het eens zo gestroomlijnde en bewonderde gemzenlijf weer "in shape" kan brengen.
Om te kijken of het zou bevallen, werd er een korte trainingssessie bij de Buffel thuis georganiseerd: dit alles in het kader van een geleidelijke opbouw.
Hieronder de Gems op de Tacx.

Zo ongeveer het hele jaar.

De Tijger is met afstand toch wel de meest fietsverslaafde in de  ploeg: het maakt eigenlijk niet uit hoe de weersomstandigheden zijn, hij fietst!
Wind?                     Geen probleem, daar word je sterker van.
Regen?                   Geen probleem. Je hebt immers fietskleding?
Zon?                        Geen probleem. Er is zonnebrand.
Windstil?              Geen probleem, zijn we er wat eerder.
Modderr?              Geen probleem, ik heb een hogedrukreiniger.
Gladde wegen? Geen probleem, we binden gewoon de schaatsen onder de banden.
Onverschrokkenheid, dat is het woord dat hier het best bij past.
En dus gaat de Tijger zo ongeveer iedere dag op de fiets naar zijn werk, een ritje van bijna 20 kilometer...en dan dus weer 20 kilometer terug.
Het werd wel eens tijd om hier even aandacht aan te besteden vond ik.
Hieronder de dagelijkse route: van Tolbert naar Haren en dus weer terug. 

24 januari.
Nou als we nu al even terugkijken op de afgelopen maand en we kijken naar de fietsmogelijkheden, dan zijn we snel klaar: wat een, tot nu toe, absoluut waardeloze maand om eens lekker op te stappen!
Het was glad, het was fris, er was veel mist, de temperatuur was te doen of niet,  er was regen, het waaide natuurlijk, kortom: het was bagger!
De Tijger was er wel klaar mee en vertrok naar Oostenrijk voor zijn jaarlijkse ski vakantie: gewoon de latten onder en je naar beneden laten glijden, een werkelijk totaal andere beweging dan het trappen op een fiets. Welpje Marloes was ook mee.
De Buffel en ook de Gems zochten het in het virtuele: is best wel leuk maar er gaat toch niets boven echt fietsen.
En de Panter?
Die dacht waarschijnlijlk bij zichzelf: "Zoek het allemaal maar uit, ik kom niet op het zadel."
Er dreigde voor de ploeg een soort vervreemding van de weg...een zorgelijke ontwikkeling.
Maar ineens was daar de Gems op Strava: hij registreerde een ritje van 19 kilometer, waarschijnlijk net  tussen de buien door met de voor hem alleen bekende afkorting RGT 1.
Geen hond weet wat hij bedoelt, misschien kan hij het verklaren in het gastenboek.
Maar hoe dan ook: een uiterst gering gedeelte van de Klimmers heeft zich vandaag getoond in de noordelijke stadswijken en dat getuigt wel van mentaliteit!

25 januari.

Verbazing en bewondering alom in het peloton: evenals gisteren werd de Gems gesignaleerd, gezeten op de Merida en verpakt in winterkleding.
Hem kennende  werd ook deze rit voorzien van een code: RGT 2. en aanvullend: OZ, ZZ, WZ.
In eerste instantie voer voor de ploegpsychologen, maar er schuilt toch enige logica in de benamingen: RGT.......Rondje Groningen Training.....
En de andere codes?
Kijk eens naar de richting! Het leidde tot een rit van bijna 25 kilometer: net iets verder dan gisteren.
En hieruit blijkt de enorme ervaring op fietsgebied van de Gems: rustige opbouw.....
Hoe dan ook: twee dagen op rij de Gems in de bocht: top!
Hieronder zijn route.

26 januari.

Het zonnetje stond hoog aan de hemel, de temperatuur was lekker en dus was er gelegenheid om even te fietsen. De Buffel heeft deze maand door omstandigheden nog niet veel buiten gereden, dus de motivatie was hoog.
Daarbij komt nog, dat de fiets helemaal nagekeken was, alles eraf, schoongemaakt en er weer opgezet kortom: wat kon er mis gaan? Helemaal niks!
Vrolijk stapte de Buffel op het zadel en begon aan een rondje Stad: een rit van minstens 50 kilometer die makkelijk uit te breiden is naar meer kilometers.
De fiets reed heerlijk, de benen waren oke: genieten heet dat.
Na ongeveer 15 kilometer, in Engelbert,  merkte ik dat het achterwiel een beetje aanstootte: ik zag ook dat de band wat zachter werd.
Geen probleem, ik rijd tubeless en de in de band aanwezige latex zou een eventueel gaatje repareren.
Echter....dat gebeurde niet.
Dus aan de kant, en met een patroon de band opgepompt: ik hoorde dat er lucht uit het gaatje kwam maar waar was dan die latex?
Toen realiseerde ik me dat ik bij de laatste grote beurt van de fiets een ding niet gecontroleerd had.........inderdaad: de latex. Hoe stom kan je zijn!!
Dus de Leiding gebeld en die heeft me opgehaald: ik had even geen zin om er een binnenband in te leggen...

26 januari.
Later op de dag kwam ook de Gems nog in actie.
In het kader van een zorgvuldige opbouw en het nauwkeurig leggen van een stabiele basis voor de komende fietsmaanden, werd vandaag wederom de inmiddels overbekende RGT serie gereden.
Om de opbouw gelijkmatig te laten verlopen, had de Gems van deze RGT serie een drieluik ontworpen, steeds oplopend in afstand.
Vandaag de laatste rit: bijna 40 kilometer met een hogere gemiddelde snelheid dan de eerste twee ritten.
We zijn benieuwd naar de volgende serie uitgebalanceerde trainingen.

28 januari.

Tweede poging voor de Buffel.
Er zijn nieuwe banden gemonteerd, uiteraard nu gevuld met latex..., en dus werd het voorgenomen rondje van enkele dagen eerder gereden: het rondje Stad.
Nou, de fiets draaide lekker, de banden reden prima. Ik had nu 28 mm banden gemonteerd ipv de 25 mm waar ik altijd op gereden heb. Die 28 mm zouden aanzienlijk meer comfort geven.
Oke, onderzoeken zullen dat uitgewezen hebben, ik merkte er niet heel veel van, het reed gewoon lekker maar een enorm verschil in comfort....ik heb het nog niet gemerkt.
Deze rit kenmerkte zich door veel wind: het leek wel alsof ik er steeds tegenin moest...
Maakt niet uit, eindelijk weer eens een langere rit: na bijna 70 km stond ik weer voor de deur.

8 februari. 
De Nacht van Groningen.
Geen paniek voor de nietsvermoedende lezers als die er mochten zijn: we zijn niet in het donker gaan fietsen!
Nee, zoals eerder op deze site vermeld, zijn de Tijger en de Buffel van plan om op 24 mei een halve marathon te gaan lopen. En daar moet je voor trainen, niet alleen de afstand maar het is  voor het moreel ook belangrijk om de sfeer te proeven bij grote loopevenementen.
Daarom besloten ze om mee te doen aan de Nacht van Groningen een loop die in de Stad gehouden wordt en om 21.30 startte op de Grote Markt.
We hadden steun van Agathe, als een soort correspondent en de Panter, die als psychische begeleiding zijn rol volledig waarmaakte.
Om precies half tien werden we weggeschoten voor twee rondjes door de Stad. Marloes nam de kop, even zoeken naar de juiste cadans en vooral goed opletten op het wegdek: het meeste was oke maar in het donker is het zaak om stoepranden en oneffenheden niet over het hoofd te zien.
Alles was prima geregeld: een mooi e route, bevoorrading, muziekjes, enthousiaste mensen langs de kant: gewoon heel erg leuk.
Halverwege stonden de Panter en Agathe voor de nodige aanmoedigingen...kortom, was kon er mis gaan?
Weinig, zou je zeggen.
Finishen is dan erg leuk op de Grote Markt: je perst er nog even een sprintje uit en dan kom je voor het Stadhuis over de meet: mooi!
Nog even een medaille scoren, die kan op de spijker in de kast, een versnapering in de vorm van een flesje sportdrank en het was klaar: prima loopavond.
Echter: de halve marathon is ruim 21 kilometer, dit was slechts 10 kilometer: er zal nog wel getraind moeten worden..... en het tempo moet echt wel omlaag voor die 21 kilometer.....
Het was een lekkere avond: Agathe en Panter, bedankt voor de steun en de gezelligheid!
Hieronder de route.

21 februari.

Volgens de weerdeskundigen zou het een prima dagje worden: zon en zo rond de 16 graden.
Nou geloven we dat niet altijd....maar vandaag was het toch echt zo!
Dus stapte de Buffel op voor een langere rit van 110 kilometer en de Tijger stapte met Marloes op de gravelbike.
En over dat weer: het klopte helemaal: de Buffel zat binnen 10 kilometer al in de korte broek en zonder jasje op de fiets: gewoon heerlijk!
Dan is fietsen toch wel lekker: en laten we eerlijk zijn: we zijn toch wel klaar met al dat sneeuw en ijs gedoe: kom op met die lente!

3 maart.

Het begin van een lente week en hoewel het nog wel wat frisjes was, stapte de  Buffel op de Giant voor een rit richting Appingedam.
Dat heeft een reden: in dit jaargetijde wil hij zoveel mogelijk zoin op de kop: gewoon omdat het lekker is.
Dat daar vandaag dan nog de nodige wind bij kwam, is min of meer van secundair belang, hoewel ruim 35 kilometer tegen de wind in rijden toch best wel een opgave is...ik omarm dat dan maar en zie het als een lange klim...
Eigenlijk een heerlijke rit: mede omdat ik geen winterjas aan had, gewone handschoenen droeg en geen lange broek: in plaats daarvan had ik de beenstukken aan.
En met minder kleren rijden is toch net even weer wat lekkerder...
Na ruim 65 km was ik er weer: lekker!

5 maart.
Tja...voorjaar....en dan?
Gisteren werkte de Buffel een duurtraining af voor de halve marathon en om nu te zeggen dat de beentjes er vandaag optimaal bij hingen...nee.
Maar wat moet je dan als fietser terwijl buiten de lente welig tiert? Het zonnetje schijnt? De temperatuur uitnodigt tot een korte broeken rit?
Fietsen dus!!
Met niet al te frisse benen stapte hij op voor een rit die in eerste instantie naar Gasselte zou gaan: mochten de benen dan meevallen, dan kon er op simpele wijze iets verder gereden worden en als de benen terug zouden zijn, kon er nog iets verder gefietst worden.
Uiteraard was er weer genoeg wind: dus tot Gasselte had ik de wind schuin tegen, vervolgens reed ik door het bos, geen wind en kwam ik uit op de weg  richting Rolde.
Ik merkte dat de benen het allemaal goed verteerden, dus tegen de wind in naar Rolde gereden, het ging nog steeds goed en de weg vervolgd tot in Assen: de bebnen voelde gewoon goed aan!Nog een klein stukje richting Smilde en afslaan naar Norg: wind mee!
Heerlijk fietsen.
Al met al werd het een rit van 90 kilometer: dat had ik niet in de planning staan: om eerlijk te zijn verbaasde ik mezelf.
En dan ook nog in de korte broek: wat kan fietsen toch leuk zijn.
Hieronder de route.

7 maart.
He Tijger, volgens mij ben je elke vrijdag vrij, nu wordt het komende vrijdag mooi weer, misschien een idee voor een ritje?  Aldus een korte weergave van een gesprek enkele dagen eerder tussen Buffel en Tijger.
We kwamen tot een overeenkomst: de Buffel zou om 9.30 uur in Tolbert zijn en de rit zou rond het Lauwersmeer gaan.
En dat betekende dat de Buffel om half negen de deur uit stapte, gekleed in zomertenue, maar met been en armstukken.
Heldere hemel, lekker zou je denken maar echt comfortabel voelde dat nog niet: gevoelstemperatuur 4 graden.....zelfs aardig fris voor een Buffel.
Er werd koers gezet naar Tolbert en daar brandde de kachel en er was koffie: heerlijk.
Even verstandig kletsen  en we stapten op.
De Tijger is bekend in deze omgeving dus we gingen over veel leuke weggetjes waar de Buffel eigenlijk nooit komt en onderweg werd er over van alles en nog wat gekletst: steeds kwam er een thema terug: wat is dit toch top!
"Wil je ook met een pont?"

Deze vraag  verraste de Buffel: we hebben samen al veel meegemaakt op de fiets maar op een pont.....
"Tuurlijk."
En dat leidde naar onderstaande foto: de Tijger als een volleerd "pontchauffer"  draaide ons naar de overkant.

We vervolgden onze weg door de weilanden, over smalle fietspaden, bredere paden en verbaasden ons erover dat het hier zo mooi is:  Zonnetje erbij, de natuur die langzamerhand in de lente stand komt: prachtig.
Via Kuzemerbalk, wie kent het niet, kwamen we in Sebaldeburen, en over Lutjegast reden we richting Grijpskerk, de woonplaats van de snelste man van het Westerkwartier.
De afslag naar Zoutkamp werd genomen en uiteindelijk, met dit dorp in het zicht, sloegen we linksaf richting Dokkumer Nieuwe Zijlen.
Dat is een prachtig stuk om te fietsen:  veel natuur en wat extra lekker was, totaal geen andere fietsers: we hadden het rijk voor ons alleen.
Uiteindelijk kwamen we terecht op de dijk die om het Lauwersmeer ligt: en de Tijger wist dat je daar overheen kan fietsen, iets wat bij de Buffel totaal onbekend was.
Wij de dijk op: prachtig! Je ziet Schiermonnikoog liggen.
Hieronder twee afbeeldingen.

En toen was het tijd voor koffie.
En een terrasstoel zit dan wel even lekker, kan ik je zeggen.
Ook even belangrijk, deze rustpauze: we hadden nl tot nu toe de wind steeds mee gehad maar ja, dan heb je hem dus ook weer eens tegen: we wisten dat dat nog wel even een dingetje zou worden.
Als extra energiebommetje namen we een flesje chocomel: overigens een ideale hersteldrank.

Aan de bak maar weer: en inderdaad....het waaide genoeg....dat wisten we maar met een respectabel aantal kilometers in de benen voelt dat wel even vervelend..
Maar niets is zwaarder dan de Ventoux en dus trapten we  tegen de wind in en eigenlijk ging dat wel goed. Maar we begonnen de beentjes wel te merken.
En raar: de meeste wielrenners houden elkaar dan uit de wind en rijden kop over kop: dat scheelt energie.
Echter, Tijger en Buffel hadden daar vandaag geen boodschap aan: er was nog steeds genoeg te bespreken en dan moet je naast elkaar rijden, toch?
Via Ulrum en Leens reden we richting Roodehaan, even een klein stopje en verder fietsen naar Saaksum.
Daar scheidden onze wegen: de Tijger reed via Zuidhorn en Oldehove weer naar Tolbert, waar de teller op ruim 112 kilometer eindigde: een hele prestatie voor de eerste rit op de racefiets.
De Buffel reed over Aduard en Hoogkerk terug naar de stal en zijn teller stopte op ruim 135  kilometer.
We kunnen terugkijken op een heerlijke fietstocht, gezellig, veilig en veel zon.

10 maart.
"Ik dacht dat je zou gaan fietsen."
De Leiding toonde zich vandaag van haar sterkste kant: dat was ik eigenlijk niet van plan, na de hardloopsessie van gisteren; de benen voelden nog wat zwaar.
Maar ja, als de Leiding het zegt....dan moet je wel, nietwaar? Dus ik was heel snel "om",  mede door het zonnetje en de lekkere temperatuur, vandaag voor het laatst, volgens de deskundigen.
Fiets naar beneden, in de kleren en op pad voor een rondje Stad, gewoon even lekker trappen.
Maar ik had geluk: de benen voelden vandaag geweldig aan en dus werd het rondje, dat eigenlijk rond de 50 kilometer is, maar even uitgebreid en dat betekende dat ik na net iets meer dan 70 kilometer  weer terug was.
Gewoon een heerlijke rit in het voorjaar, lekker rustig op de weg, kortom: top!
Met dank aan de Leiding.

20 maart.

Het zijn soms van die dagen...dan valt alles op zijn plek.
Nou, vandaag was zo'n dag: volop lente, zonnetje, lekkere temperatuur en een unicum in dit land: geen wind!
Als je dit allemaal bij elkaar optelt snap je het zeker wel: er moest gefietst worden.
Dus maakte de Buffel zich klaar voor een langere rit door de provincie Groningen: over Leek naar Grijpskerk, Zoutkamp, dan een lange oversteek naar Warffum en zo weer afzakken via Bedum naar huis.
Ik kan kort zijn: het was heerlijk: niet druk, uitstekend weer, kortom alles war fietsen zo lekker maakt was aanwezig.
Dit zijn de dagen waar je het van moet hebben: na iets meer dan 100 kilometer stond de Giant weer op zijn kamertje: hij schudde van genot!

4 april.

De Buffel moest weer even.
Na een aantal niet noemenswaardige ritjes en natuurlijk de nodige loopjes was het vandaag tijd voor een langere rit.
Ik had eens een route gemaakt die vanaf Roden via Stroobos en Gerkesklooster naar Pieterzijl ging en vervolgens over vele kleine dorpjes weer terug naar Roden.
Zo gezegd, zo gedaan.
Onder een stralend zonnetje stapte de Buffel op, kuste de Leiding en begon aan de rit.
Het begin voelde niet best: de dag ervoor was er net een ruim 13 km looptraining geweest en  dat voelde ik nog wel.
Mazzeltje: eerst de wederom ruim aanwezige wind in de rug, bij Stroobos een kwartier wachten voor de brug en vervolgens het groninger land in over veel leuke weggetjes: gewoon prachtig.
Dissonant was de wind: daar moest ik tegenin, echter het landschap en de mooie dorpjes  vergoedden veel, zo niet alles.
De benen werden beter, het zonnetje scheen, kortom: wat wil je nog meer,
Gewoon een heerlijke rit: na iets meer dan 74 kilomneter was ik er weer: helemaal top.
Hieronder de Buffel met, inderdaad, een koersklakske onder de helm! ( en nog akelig witte benen....)

6 april

De dag van de ronde van Vlaanderen, de dag dat iedere wielerliefhebber zich met bier en chips voor de televisie zet om te genieten van een geweldige wedstrijd.
En dat betekent dus automatisch dat er minder wielrenners op de weg zijn.
Dus greep de Gems zijn kans.
Vanuit het werk werd er koers gezet naar het noordoosten, precies de richting waar de, frisse en krachtige, wind weg kwam: Langs de zuidzijde van het Eemskanaal koos hij voor de zo ongeveer minst beschutte weg in de provincie Groningen: een prima trainingsprikkel voor  het rondje Groningn?
Over het Damsterdiep werd er via ten Boer terug gereden en vanaf het punt dat de Gems bij de wijk Drielanden kwam, is Strava niet helemaal duidelijk meer  over de gevolgde route.
Er zijn kortweg twee mogelijkheden:  of er was een storing op Strava, of de Gems was de juiste weg even helemaal kwijt.
Hieronder het routekaartje, in elk geval weer ruim 42 kilometer erbij! 

8 april.

Vandaag wederom een rit van de Gems.
De Merida had een beurt gehad en natuurlijk moet er dan getest worden of alles naar wens werkt: helemaal op ons niveau!
Voorzien van nieuw rubber, een nieuwe ketting en nieuwe tandwielen stapte de Gems vol verwachting op: zou het echt schelen?
En ja hoor: alles liep weer als het spreekwoordelijke zonnetje: en dat deed het vertrouwen bij de Gems toenemen.
Een rit van bijna 40 kilometer was het gevolg en na even contact te hebben gehad, staat er voor komende week een ruime 50 plus op de rol, die dan weer gevolgd zal worden door de eerste 100 plus.
Het lijkt erop dat onze Gems goed bezig is: en dat moet ook: rondje Groningen is rond de 300 kilometer....

10 april.
"Voor het werk aan."   Zo droog stond het op Strava vermeld: alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
We hebben het hier weer over de Gems.
Wederom stapte hij op  voor een rit van bijna 47 kilometer: het lijkt erop dat hij een soort van trainingfsritme gevonden heeft.
Via Bedum, Onderdendam  en Baflo werd er over Garnwerd weer teruggereden naar de start in Groningen: als de Gems op deze manier blijft trainen, staan er mooie Klimmerstijden voor de deur! 
En vervolgens ging de Gems aan het werk, net zo makkelijk!

12 april.

Je hebt van die dagen...je wordt wakker, steekt de neus buiten de deur en je denkt: dit is nou een heerlijke 100 kilometerdag.
En laat dat vandaag nu net het geval zijn!
Dus werd alles in gereedheid gebracht om dat dan maar even te gaan fietsen.
Ik stapte op maar had nog niet echt een idee waar ik heen zou  rijden.
Ineens viel het besluit om richting Zuidlaren te gaan en vanaf daar globaal een rondje rond de Stad te fietsen: zo gezegd zo gedaan.
In eerste instantie leek het alsof ik vandaag wonderbenen gemonteerd had, echter dat viel even iets tegen toen er tegen de behoorlijke wind in gefietst moest worden...
Maar natuurlijk gewoon de 100 gehaald...en dat is dan wel weer lekker.

14  april.
Een Gemzenrit.
Zo rond 9.30 uur werd de omgeving van Winschoten weer blij verrast met een voorbijschietende Gems: hij was wederom opgestapt voor een rit die via het bekende Klein Ulsda  en Beerta en om Blauwe Stad  weer naar de thuishaven in Winschoten leidde.
Het lijkt erop dat het fietsvirus weer heeft plaatsgenomen in de genen van de Gems, dat gaat de goede kant op!
De vorm van de Gems moet langzamerhand wel aan de beterende hand zijn: we blijven hem volgen!

15 april.
De Gems in de bocht!
Vandaag werd er een stukje "om de zuidoost" gereden, wat in de praktijk neerkomt op een rondje Bellingwolde, Vriescheloo ], Wedde, Blijham.
Niet te lang, maar de Gems komt los!

17 april.

Om in het goede trainingsregime te blijven, vond de Gems het weer tijd om op te stappen.
Vanuit het thuishonk in het immer pittoreske Winschoten, zou er naar het stadse van Groningen gereden worden, uiteraard niet in een rechte lijn.
Er werd dus koers gezet naar het lieflijke Scheemda, waarna Wagenborgen als volgende toeristisch hoogtepunt aangedaan werd.
De weg vervolgde zich naar het schilderachtige Siddeburen  om vervolgens het kleurrijke Schildwolde te doorkruisen.
Nog even over het lommerrijke ten Boer voordat de Gems arriveerde in het bruisende Beijum.
Een langere rit van bijna 62 kilometer.
Zie hieronder voor de gereden route.

18 april.

Zoals in de wielerwereld bekend mag worden verondersteld, waren de Tijger en de Buffel dit jaar niet ingeloot voor de toerversie van de Amstel Gold Race.
Niet getreurd, we waren wel in Limburg dus er kon gewoon gefietst worden.
In eerste instantie was het de bedoeling om de 150 kilometer te gaan rijden, maar de Tijger duikelde op Komoot een mooie andere route door Limburg op.
En om eerlijk te zijn vonden we dat wel leujk: de bekende klimmen zijn langzamerhand zo bekend voor ons, dat de aanwonende Limburgers al naar ons zwaaien als we langskomen!
En dat gezwaai leidt ons af, dat willen we niet.
Hieronder de route die we zouden gaan rijden.

de route ging verder door het mooie Limburg over schitterende weggetjes, zoals de Epenerbaan, een stukje van de Camerig, om uiteindelijk bij de uiterst vervelende Kruisberg aan te jkomen: gewoon erg steil!
We tikten Duitsland nog bijna aan, Bocholtz klinkt toch wel aardig over de grens maar ligt gewoon in Nederland,  en uiteindelijk kwamen we bij de Eyserweg, het broertje van de Eysebosweg, zeg maar: een vrij lange klim en na die klim moest de Buffel even wat kwijt.
Gelukkig was de Tijger in de buurt...
Zie de foto hieronder.

Uiteindelijk kwamen we weer uit op de plek waar we de route hadden opgepakt.
Maar alles was nog niet gereden!
De afspraak is dat we elke keer na een rit de Keutenberg nog oprijden, gewoon omdat dat "moet" en omdat dat "leuk" is.
We weten dat en doen dat dus, maar we hadden wel in de gaten dat de zojuist gereden route de nodige vermoeidheidssporen had achtergelaten: de beentjes waren behoorlijk getest.
Wij de Keutenberg op: de Tijger reed in een prima cadans van de Buffel weg, die zich afvroeg hoe vandaag boven te geraken: hij draaide vierkant.
Maar natuurlijk kwamen we onder het spandoek " Keutenberg" door: weer gered.
Even een klein stukje uitrijden en in de afdaling: eind van een schitterende fietsrit met veel klimwerk: ruim 1400 hoogtemeters op een afstand van 85 kilometer.
Mochten we volgend jaar weer uitgeloot worden, dan is een dergelijke activiteit een prima alternatief!

19 april.

Er verscheen een sterke tekst op Strava: "Groningen vandaag + lang recht fietspad naast een lang recht spoor= Santos.
Voor de intimi onder ons: dit kan alleen afkomstig zijn van de Panter.
Logisch: het was weer wat warmer, het zonnetje scheen  en dat zijn de beste omstandigheden voor de Panter om uit zijn hol te komen.
Door de Stad ging de rit naar Adorp, langs het gememoreerde spoor, om vervolgens globaal nog drie keer rechtsaf te slaan om thuis te komen.
Op de foto staat de Santos in zijn uppie voor het bspoor te wachten: kunnen we spreken van een intelligente fiets?
Nou nee, geen trein te zien!
Hoe dan ook: de Panter is weer in beweging en kwam tot een  rit van bijna 27 kilometer.
En dat is dan wel weer lekker.

19 april.
Was in het uiterste noorden de Panter actief voor de Klimmers, in het zuiden van ons land  waren Tijger en Buffel weer bezig.
Volgens de Tijger was het weer veel te mooi om niet even te gaan fietsen en zeg nou zelf: wat moet je dan?
We besloten om een klein rondje te rijden maar wel dusdanig dat we de toerversie niet zouden tegenkomen: die mannen hadden het vandaag zwaar genoeg gehad en zaten vast niet op ons te wachten.
Als eerste reden we naar de Geulhemmerberg, een lekkere helling, dan afdalen naar de Bemelerberg en via Gulpen weer terug richting camping, waar we natuurlijk wel de Keutenberg nog moesten doen.
We belandden in een groep toerrijders: om ze niet in de weg te rijden lieten we een gat vallen zodat we ruim baan hadden op de Keutenberg.
Op de Keut kwamen we erachter dat een lange toerversie je niet in de koude benen gaat zitten: uiteraard weten we uit ervaring hoe het voelt: vandaag reden we   deze mannen bergop  gewoon voorbij: logisch maar voelt wel  even goed...
Het was onze laatste rit hier, hopelijk zijn we volgend jaar weer ingeloot en krijgen WIJ het gevoel van die mannen ook weer.

25 april.

De Buffel en de Leiding zijn aangekomen op een camping even ten noorden van Macon.
En het werd even tijd voor een ritje: het leuke is dat er een keuze wat betreft de route is: steek je de rivier over, dan kom je in een heuvellandschap, de Bourgonge, met een aantal leuke klimmen, blijf je aan deze kant, dan is het voornamelijk vlak.
Vandaag viel de keuze op een vlakke rit, een rondje dat ik al eerder heb gereden. 
Gewoon even lekker de benen losmaken na het steile werk in Limburg.
Dat lukte: even lekker getrapt, een mooie route die op de terugweg helemaal langs de Saone ging: bekend, maar het blijft mooi.
Als laatste nog even een lusje van 15 kilometer gereden als verkenning: dit had ik uitgevogeld als looproute: een training voor de halve van Groningen....
Al met al lekker gefietst, ruim 58 kilometer en goede benen.

26 april.

Moet je niet even fietsen?
Tja....wat moet je dan? Je wordt door de Leiding gewoon op het zadel gedwongen!
Ik hoefde niet lang na te denken en dus werde alles bij elkaar gezocht en ging de Buffel op pad: er stond een ritje naar Cluny op de ro[. een rit dwars door het heuvellandschap met een aantal langere klimmen van rond de 6 procent.
Wel even weer lekker, na dat korte en steile werk in Limburg.
Om een lang verhaal kort te maken: het was een heerlijke rit en ook een beetje een domme rit: ik reed heen en terug gewoon dezelfde weg, ook omdat de klimmen gewoon lekker zijn.
Na iets meer dan 50 kilometer was ik er weer: topritje!

2 mei.

Tijd voor de Gems om de kleuren van de Klimmers in het groninger land te tonen!
Wederom een originele titel voor zijn rit: liet de vorige trainingsstage met een afkorting nog enige onzekerheid, nu was het: "Polder."
Deze naam is volstrekt duidelijk: de Gems reed dus door, inderdaad, de Ooswoldpolder naar Woldendorp en vervolgens om Blauwe Stad heen weer naar de stal in Winschoten.
De rit leverde ruim 62 kilometer op: zal dit het begin zijn van een hernieuwde trainingsstage van de Gems in voorbereiding op het rondje Groningen?
Morgen weten we meer.

6 mei.
Leiding en Buffel zijn enige tijd neergestreken aan de Cote d Azur. Gewoon omdat het kan.
Hier zijn we 10 jaar geleden voor het laatst geweest en dus is de Buffel hier iets bekend.
Na twee dagen hardlooptraining werd het nu dus tijd voor een fietsrit: dat zou de, reeds eerder door de Buffel gereden, col de Babaou worden, de hoogste col hier in de buurt.
Ik wist nog dat het een prachtige klim was, niet al te heftig maar gewoon lekker om weer even wat langer te klimmen: 12 kilometer.
Nu kan ik er een lang verhaal van maken maar dat is overbodig. Het was heerlijk weer, de benen waren goed, de omgeving was prachtig, kortom: genieten van het fietsen!
Lekker naar boven gereden, daar gekeerd en voorzichtig weer afgedaald: dan  voelen nieuwe remblokken wel goed...

Na iets meer dan 40 km was ik weer terug: lekkere rit.
Hieronder het profiel van de col.

7 mei.

Hier vlak bij ligt nog een co(letje) de Col de Canadel.
Die klim ken ik ook.  dus vandaag daar maar even heen gereden. Het plan was om een rondje te gaan rijden, maar deze klim is  zo mooi: geweldige uitzichten, rustig, mooi asfalt, kortom: wat wil je nog meer?
Ik reed dus volledig in mijn nopjes omhoog, maakte boven de foto en daalde af: ook weer gewoon prima.
Onderaan de afdaling besloot ik ineens om geen rondje te gaan rijden, maar om om te keren en de zojuist gereden afdaling weer op te rijden: een juiste keuze.
Gewoon weer lekker omhoog rijden in een iets zwaarder verzet, de benen voelden goed: het enig nadeel was dat er een soort tocht van oude Porches was: en daar kwamen me genoeg van tegemoet: deze coureurs menen dan ook wel eens dat ze de bocht ruimer kunnen nemen: opletten dus.
Ik kwam veilig boven, nog even in de afzink en terug maar de camping.
Wat een prachtige klim!
Hieronder twee foto's.
De linker spreekt voor zich, de rechter is gewoon mooi: uitzicht op de Middellandse zee.

9 mei.

Vandaag was het de beurt aan de Gems om de benen weer even in beweging te krijgen: dat zal ook zeker moeten: over ruim twee maanden staat immers het rondje Groningen op de rol.
Uitgezwaaid door Danielle vertrik onze Gems in noordelijke richting: de rit ging via Bedum naar Onderdendam en zo langs het water naar het lommerrijke Warffum.
Vanuit dit dorp  via Breede en Winsum weer terug naar de stal in Beijum.
Gewoon weer in beweging, altijd goed.
Overigens was ook de Panter deze dag op de fiets op pad.
Hij vertrok zo rond een uur of zes ook richting Bedum, echter er moest gewerkt worden: zijn rit eindigde bij de werkplaats van de werkgever.
Misschien is dit het bezig van een trend.....de Tijger elke ochtend op tijd op de fiets naar het werk, de Panter nu ook??
Het wachten is in dit verband op de Gems.
En de Buffel?
Die schrijft het gewoon allemaal op!

En dan is er echt nieuws.
Na uiterst intensief over en weer contact tussen Tijger, Gems en Buffel is besloten om het rondje Groningen op zaterdag 2 augustus te gaan rijden: een monstertocht van ongeveer 300 kilometer.
Hoe de dag precies ingevuld en georganiseerd gaat worden moeten we nog even bekijken: de Leiding zal de politiebegeleiding regelen, Danielle gaan we vragen om de wegen verkeersvrij te houden, een uiterst belangrijke taak om de renners de route zo veilig mogelijk af te laten leggen,  en de pers lichten we op een later tijdstip in.
Ravitaillering moeten we nog even  regelen, mentale steun onderweg niet vergeten, kortom: degene die denkt dat het alleen maar de trappers ronddraaien is, die zit er wel flink naast! 
Het mooie is dat er een datum is waar we naar toe kunnen trainen.

12 mei.

Vandaag de, waarschijnlijk, laatste rit in Zuid Frankrijk: en dat zou eer lekkere moeten worden: nogmaal de hoogste col hier in de buurt op, dan afdalen naar Collobriere, de fiets omkeren en dan weer terug: gewoon omdat het een leuke en mooie klim is.
Dus eerst maar eens naar de voet van de klim rijden, een stukje waar ook weer geklommen moet worden: vandaag was de bedoeling om in een net iets te zwaar verzet omhoog te rijden: dit om te trainen voor een nog komende berg.
Ik kwam aan bij de voet: "route barree"  stond daar op een bordje.
En de route was behoorlijk barree, want er waren hekken over de weg geplaatst.
Nu trekt de Buffel zich in het algemeen daar niets van aan, maar deze gok durfde hij toch niet te nemen   en dus werd de te rijden route meteen gewijzigd in een rondje wat ik ooit eerder had gereden met een klimmetje erin die ik deze week ook al eerder had gereden; Col du Canadel.
Om eerlijk te zijn vond ik het wel lekker: deze weg liep nu eens horizontaal en dat  is toch ook wel weer lekker: even stoempen.
De daaropvolgende klim van de Canadel werd weer in een iets te zwaar verzet gereden: het was nu wel rustig, in tegenstelling tot de vorige keer.
Vervolgens nog 8 kilometer terug langs de kust en ik was er weer: gewoon lekker gefietst.

13 mei.

De benen van de Gems waren onrustig en dan weet de Gems: er met gefietst worden!
En dat resulteerde in een rondje in de buurt van Winschoten: er werd  als het ware om het Oldambtmeer/Blauwe Stad heen gereden in schitterende weersomstandigheden.
Zo hier en daar werd volgens Strava een persoonlijk record gereden, dus we zouden voorzichtig kunnen concluderen dat het vormpeil van de Gems stijgende is!
Dat gaat de goede kant op!

14 mei.

Wederom stapte de Gems op de Merida om de conditie weer iets op te vijzelen: vandaag iets bijzonders: hetzelfde rondje als gisteren.
Hieruit blijkt maar weer eens hoe uitgebalanceerd de Gems zijn trainingen opbouwt:  er stond vandaag namelijk aanzienlijk meer wind en dus was de trainingsprikkel veel groter dan gisteren!
Dat belooft nog wat.

15 mei.

Een mooie dag voor de Buffel: vandaag werd hij 68 jaar en dus was er een reden om een stukje te fietsen: en dat betekende weer dat er een rondje in de Garmin uitgezet werd met als titel: "even de benen losrijden.:"
En dat impliceert dus weer dat er iets groters op de rol staat: en dat klopt.
Op 16 mei gaat de Ventoux gereden worden vanaf de kant van Bedoin.
Maar goed, vandaag dus een ritje van bijna 40 kilometer door het achterland: het fietst hier geweldig: de wegen zijn goed, lekker rustig en niet onbelangrijk: de automobilisten houden hier meer rekening  met je dan aan de Cote d Azur: en dat fietst heel prettig.
Kortom, gewoon lekker gefietst, prachtig weertje, rust...heerlijk.
Hieronder de route.

16 mei

Een actieve Klimmersdag!
Maar liefst 2 man kwamen vandaag in actie: zowel de Buffel als de Gems toonden zich: beide maar op grote afstand van elkaar.
De Gems had na het werk nog de nodige energie in de tank.
Hij reed een rondje van ruim 40 kilometer, eigenlijk zijn min of meer vaste rondje: als hij door Warffum rijdt, wordt er al naar hem gezwaaid, zo gan de verhalen.
Ook een mooie bijkomstigheid: er werden een aantal persoonlijke records verbroken, al we Strava mogen geloven.
De Gems is duidelijk heel goed bezig.

1287 kilometer zuidelijker stapte de Buffel op de fiets om de Ventoux via de kant van Bedoin te beklimmen: het werd weer eens tijd..
In de Garmin had ik de route gezet en je kan daarop precies zien hoe steil het is op de plek waar je op dat moment rijdt.
Dat kan vervelend uitpakken....persoonlijk dacht ik dat de eerste 5 kilometers tot de bocht bij St Esteve niet boven de 5 procent kwamen...niets blijkt minder waar: het percentage komt  heel regelmatig boven die 5 procent.
In het bos begint het pas echt te stijgen: 9,10,11%, het wisselt elkaar af en ik kwam eigenlijk wel in een goede cadans: prima klimweer, geen wind, geen vliegen.
Even wat energie sparen als het 9 procent was en die energie dan weer gebruiken als het 11 procent werd.
Ik dacht ook altijd dat de laatste paar honderd meter naar Chalet Reynard niet zo erg omhoog liepen: niets is minder waar: het is minstens 5 of 6 procent: het voelt alleen minder zwaar: je bent kilometers lang hogere percentages gewend..
Dus de bocht om en de laatste 6 kilometer beginnen: en dat viel me mee: niet zo steil, ik fietste lekker omhoog...tot de laatste twee kilometers: die hakken er dan wel even weer in: er was meer wind, het werd kouder en de top is dichtbij, maar zo ver weg!
De laatste kilometer is gewoon dom doortrappen en niet nadenken: die tikt nog even de 11% aan. En dan die laatste bocht
De aankomst blijft geweldig.
Toen de afdaling: het was wat bewolkt, flarden mist, wat wind en nog voorseizoen: en dat betekende een steenkoude afdaling.
In een helder moment had in mijn armstukken en een winddicht jasje meegenomen: daar werd het beter van: zonder deze attributen was het niet te doen geweest.
Voorzichtig dalen en dan wordt het langzaam warmer..en warmer..
Ik kwam weer veilig aan bij de camping waar de Leiding al stond te wachten: die had me via de live track gevolgd.
Al met al een prima rit:  tot mijn stomme verbazing was dit mijn snelste beklimming ooit voigens Strava: 2.08.41.
Best wel leuk! 
Jammer van al de stickers op de Mont Ventoux bord. 

20 mei.
Een ronduit zeer actieve Klimmers dag: Alle Klimmers waren vandaag in beweging: natuurlijk de Tijger met de dagelijkse retourrit huis werk: tevens deed hij vandaag de laatste looptraining voor de halve marathon  van Groningen, die komende zondag samen met de Buffel gelopen gaar worden.
Ook de Panter was erg actief: hij imiteerde de Tijger: op de fiets naar het werk en weer terug: iets wat op Starva leidde tot een lollig gesprek tussen beide mannen of het nu koud, of fris was...
De Buffel liep zijn laatste voorbereidingtraning voor de halve.
En de Gems: hij maakte weer een mooi trainingsrondje uiteraard met een originele naam: 90%
Dit leidde tot een vraag van de Panter: 90% van wat?
Gems: Inhoud van de bidon nog over.
Panter: Ik ken er nog een als titel voor een rit: 70db, geluid van de banden tijdens de rit...

We gaan een mooie zomer tegemoet!!

                                  Halve Marathon van Groningen.

25 mei.

De halve marathon van Groningen.
Om de Klimmers verder uit te bouwen naar een omnisportorganisatie besloten de Tijger en de Buffel om zich in te schrijven voor de halve marathon van Groningen: wederom een uitbreiding van de Klimmersactiviteiten: naast het wegwielrennen, het mountainbiken, het randonneren en een incidentele duik op Nieuwjaarsdag nu ook de geboorte van de hardlooptak.
Het was goed hardloopweer: de deskundigen voorspelden behoorlijk wat regen maar dat viel erg mee. De temperatuur was lekker, het waaide behoorlijk, maar dat zou de Tijger en de Buffel niet deren: die zijn wel ergere omstandigheden gewend: op de fiets dan weliswaar, maar toch.
Start en finish was op het Zernike terrein: het was nog een hele klus om in het juiste startvak te komen: het evenement sloeg duidelijk aan, gezien de enorme hoeveelheid aan mede lopers.
In het startvak even wachten, dus wat verstandige praat plegen, de Tijger de schuld geven van het feit dan we hier staan, ...kortom: de tijd doden:  als het schot klinkt duurt het nog geruime tijd voor je in beweging komt: we stonden nu niet bepaald vooraan.
De eerste kilometers gingen over het Zerniketerrein: lekker om er even in te komen: we verbaasden ons over het feit dat er overal mensen stonden met borden, spandoeken, muziekjes...wat een sfeertje.
Richting Dorkwerd, stukje Friesestraatweg en toen met de wind in de rug naar het van Starkenborghkanaal: ook wel even lekker.
We liepen gewoon prima: kan ook niet anders, er was genoeg getraind en onze basisconditie is gewoon goed, hoewel lopen een duidelijk andere manier van bewegen is.
Paddepoelsterweg, veel aanmoedigingen, en via de Kometenlaan en de Prinsesseweg draai je de Nassoulaan op: weer veel aanmoedigingen. Er volgt een lus door het Noorderplatsoen en dan we lopen vervolgens de Stad in.
Weer heel veel mensen: onze namen werden geroepen, we werden aangemoedigd, kortom: super.
Op de Vismarkt een geweldige sfeer: muziek, supporters waarvan er veel roepen dat je er bijna bent: het is dan nog 4 kilometer....
Na een slingertje door de Stad kwamen we weer terug op de Zonnelaan: de finish in zicht!
De Buffel wilde nog even aanzetten, maar dat zat er niet meer in, in tegenstelling tot de Tijger: die had nog genoeg jus in de benen om te versnelllen.
Uiteindelijk kwamen we afzonderlijk van elkaar over de streep: gewoon gedaan en gehaald.
We willen wel een aantal mensen bedanken: Jannie, (de Leiding), Agathe en Kim, Jeanet, Marloes en Henk Jan.
Zij hebben ons gefilmd en gefotografeerd, waarvoor onze enorme dank.
Het lopen wordt nu even op een lager pitje gezet: 2 augustus rondje Groningen: ruim 300 kilometer.l...

30 mei.

Na al dat geloop moest de Buffel toch even kijken of hij nog wist hoe je op een fiets moet zitten.
Dat gebeurde vandaag: het plan was om meteen maar even een beste rit te rijden, zodat het lijf weer even gewend zou kunnen raken aan de fietshouding en de beentjes maar weer even moesten ervaren dat er ook nog andere vormen van voortbewegen bestaan dan hardlopen.
Ik kan kort zijn: het ging best wel lekker, de afstand was ruim 91 kilometer.
Maar waarom dan geen 100?
Welnu, ik had even een verkeerde inschatting gemaakt over de hoeveelheid voer die meegenomen moest worden: ik kwam gewoon een reepje tekort.....
Leermomentje!

31 mei.

De Gems begint langzaam maar zeker op stoom te komen, zo lijkt het.
Hieronder de route die hij vandaar afgelegd heeft een rit van ruim 77 kilometer: dat zijn toch serieuze afstanden!
En het lijkt erop alsof onze Gems een duidelijk vooropgezet plan aan het uitvoeren is: deze rit had de naam  "Eind fase 1."
Tja, en dat kan alleen maar betekenen dat er ook nog een Fase 2 bestaat...om maar te zwijgen van een eventuele Fase 3...
Mysterieus en eigenzinnig is de Gems misschien wel op weg naar de absolute topvorm voor het Rondje Groningen: Fase 2 moet dan wel bestaan uit een aantal ritten boven de 100 kilometer, waarna Fase 3.......  je snapt het al.
We gaan het zien!

Op diezelfde 31 mei was de Tijger ook bezig aan een mooie rit: met een aantal bekende fietsers van de fietsclub reed hij  "Erbens Vechtdaltoer"  een rit waarvoor de mannen eerst in de auto naar Dalfsen moesten, waar deze tocht verreden werd: globaal gezien werd er ruim om Ommen gefietst: een mooie afstand van  ruim 94 kilometer.
Aan het einde van deze rit bestond de beloning uit een echte Vechtdalburger, aldus de Tijger.
In mijn beleving duidelijk beter dan een medaille: want om die nou naar binnen te schuiven.....

1 juni.
De Buffel heeft een gelukje: op de camping heeft hij een nieuwe buurman en laat die nou ook prettig gestoord zijn op fietsgebied....en dat betekende dat we vandaag maar eens samen een rondje moesten rijden.
Vanuit Roden via Boerakker en Grijpskerk naar Zoutkamp, en over Electra en Oldehove naar Hoorkerk en door de Onlanden weer terug.
Eeen lekkere en gezellige rit: maar wat een wind!
We moesten op sommige stukken echt volle bak, overigens wel even lekker.
Na bijna 76 kilometer reden we de camping weer op: lekker en zeker voor herhaling vatbaar.

Ook de Tijger stapte nog even op voor een rit in de omgeving, gewoon even een lekker stuk trappen, even de Vechtdalburger eraf fietsen: want te zwaar worden: dat bestaat niet bij de Klimmers!

9 juni.

Nadat het een aantal dagen alleen maar geregend had, kon er vandaag weer eens gefietst worden: overigens kan je altijd wel fietsen, maar een beetje fatsoenlijk weer wordt toch wel op prijs gesteld.
De Buffel had een 100+ rit in de planning staan: dit als voorbereiding op het rondje Groningen.
Vanuit Roden werd er koers gezet naar Havelte, langs de Smildervaart, een stuk van net geen 50 kilometer, is te doen, zou je zeggen.
Vandaag echter kwam de wind vanuit het zuiden en dus moest de Buffel eerst 50 km tegen de wind in buffelen.....dat hakte er even in...
Vanaf Havelte  naar Frederiksoord, Noordwolde en toen richting Oldeberkoop.
De lucht kleurde angstig donker en ja hoor: een beste bui op de kop: deze mogelijkheid was meegenomen in de voorbereiding dus ging het regenjasje aan en werd er gewoon verder gereden. De kenners weten nu dat zowel broek als schoenen en sokken binnen uiterst korte tijd kletsnat waren.
Bij Donkerbroek werd het weer droog en dat voelde wel aangenaam: kleding was in korte tijd ook weer droog en via Waskemeer, Haulerwijk en Nieuw Roden bereikte de Buffel weer het beginpunt: de camping.
Een lekkere rit van 112 kilometer.

13 juni.

Deze datum....op een vrijdag...en dan ver gaan fietsen...zou je dat wel doen? Vrijdag de dertiende....
Geen zorgen: Gems en Buffel staan bekend als uiterst stabiele en ongelovige individuen en dus werd er gefietst.
De Buffel zou bij de Gems in de Hunze langskomen, even een bakje en vervolgens zouden we 100 kilometer gaan fietsen.
Zo gezegd, zo gedaan: het was prachtig weer, niet al te veel wind dus niks stond een succesvolle rit in de weg.
Vanuit de Hunze eerst richting het Eemshotel in Delfzijl: lekker trappen langs het Damsterdiep, bekende route: heerlijk.
De Gems had het even moeilijk, deze eerste kilometers: misschien te snel gestart, geen warming up of gewoon geen benen: er was geen echte oorzaak aan te wijzen: dat voorspelde niet veel goeds: we moesten nog ver.
Bij het Eemshotel even wat gegeten en gedronken en toen de Gems de fiets verplaatste merkte hij dat het voorwiel wel erg moeilijk ronddraaide: en dat terwijl de fiets net een beurt gehad had!
Bij controle kwamen we er achter dat de voorrem "dicht" stond, waardoor de remblokjes constant tegen de velg aan kwamen...wat dus een remmende werking heeft.
Dit was dus meteen de verklaring voor de zware eerste kilometers! Er volgde een zucht van verlichting....
Vanaf Delfzijl volgde een mooie rit langs allerlei dorpjes en uiteindelijk kwamen we via Usquert aan in Noordpolderzijl, een prachtig haventje in het uiterste noorden van de provincie.
En toen terug: nu is het leuk om te weten dat de wind precies uit de richting kwam waar wij heen moesten: en dan ligt Noordpolderzijl wel  ver weg... dat betekende dus buffelen tegen de wind in: de Buffel op kop, de Gems in het wiel.
Terug in de Hunze staond er een 100+ bij de Gems op de teller: de Buffel reed nog door naar Roden en kwam uit op 142 kilometer.
Voor beide mannen een mooie training voor Rondje Groningen.

Op de linkerfoto staan we in Noordpolderzijl: op de achtergrond het havente.                          

De rechterfoto is uniek: de Gems wilde altijd nog eens naar Polen...en dit was de kans!

14 juni

In tegenstelling tot Gems en Buffel, die het "in het platte" zochten, is de Tijger samen met zijn Jeanet natuurlijk, afgereisd naar Zwitserland: natuurlijk niet alleen om te fietsen, maar de Giant lag wel voor alle zekerheid achter in de auto.
Vandaag was het plan om  de Eggerberg te fietsen: een  voor ons totaal onbekende klim in de buurt van het overbekende Raron.
Mooie vlakke aanloop, even de rivier over en de klim kon beginnen.
De Tijger was erg benieuwd hoe dit zou verlopen: per slot van rekening waren ze net in Zwitserland: was hij genoeg geacclimatiseerd aan hoogte en warmte?
Het blijft voor Klimmers, zeker van ons kaliber, altijd even aftasten, ondanks onze inmiddels  zeer grote routine in het rijden van grote bergen en tochten
En ja, dan kan het ook even niet meevallen: onze Tijger had het zwaar: hij moest naar eigen zeggen wennen aan de warmte en aan het langere klimmen: de korte Amstel hellingen zijn gesneden koek voor hem, maar hier moest toch even een serieuze inspanning geleverd worden!
Mooie klim, maar op een gegeven moment koos de Tijger, uiterst verstandig, eieren voor zijn geld: het ging niet zoals gewenst en dan moet je  verstand de overhand krijgen: gewoon weer afdalen.
Maar  de Tijger heeft wel geklommen en de eer van de Klimmers hoog gehouden in Zwitserland! Er gaat vast meer volgen, hem kennende..

Hierboven links de Tijger die het moeilijk heeft en de rechterfoto het bordje: toch gewoon gedaan!

15 juni.

Een werkelijk zelden vertoonde Klimmersdag: alle Klimmers kwamen op de een of andere manier in actie.
De Panter maakte een wandeltocht door de wijk en maakte daarvan enkele indrukwekkende foto's, die op Strava te zien zijn.
Ongeveer 1000 kilometer zuidelijker, in Zwitserland, kwam de Tijger tegelijkertijd (!!)  op hetzelde idee om een wandeling te gaan maken in de omgeving.
De Gems lijkt zijn benen terug gevonden te hebben: hij stapte op voor een mooie rit door Groningen waarbij er net iets teveel weggetjes in Zuidhorn gereden werden: in de volksmond heet dat: verdwalen.
De Buffel reed met campingbuurman Kees een iets langere rit op het Hogeland;
Wat een dag!

18 juni.

Vandaag was de dag dat de Tijger tot een hoog niveau zou stijgen: en dat in de meest letterlijke zin van het woord: de wereldberoemde Furka pas, bekend van "Goldfinger"/James Bond, zou op de fiets, aan een inspectie onderworpen worden.
Vanuit de camping even een stukje met Jeanet uiteraard aan zijn zijde, naar Ulrichen, een ritje van  54 kilometer, dan opstappen  Jeanet kussen, die beneden zou wachten met de voetjes in een kabbelend beekje (denk ik) en rijden.
Echter, dat rijden was makkelijker gezegd dan gedaan: het schijnt niet zo te zijn dat er duidelijk aangegeven staan hoe je moet rijden....en dat betekende dus dat de Tijger een langere warming up deed dan normaal: misschien een geluk bij een ongeluk: de Furka rijden doe je niet zo maar.
Uiteindelijk vond de Tijger de goede route en kon hij los.

En zeg nou zelf: hier wil je als Klimmer toch rijden?
De klim is pittig en prachtig: je komt als eerste door Gletsch, een slaperig dorpje en  het begin van de Rhone. Niet te geloven dat diezelfde Rhone bij Lyon 100 meter breed is: hier begint dat allemaal.
Vanaf de voet is de pas ruim 16 kilometer klimmen: het gemiddelde percentage schommelt tussen de 6 en 8 maar aan het eind zitten er nog wat steilere stukken.
Uiteraard was de Tijger voorbereid en heeft hij de nodige ervaring met het rijden in de bergen: hem maak je niet meer gek!
Hij wist dat je tot een hoogte van 2436 meter moet fietsen en dat boven de 2000 meter de zuurstofschuld zijn intrede doet.
Onverstoorbaar reed hij omhoog, haarspeldje naar links, haarspeldje naar links: variatie genoeg....
De Rhonegletcher voorbij, het wereldberoemde hotel Belvedere voorbij en ja hoor: "Passhohe."

We waren er, helaas, niet bij maar zo te zien was het niet al te druk.
Dus de foto gemaakt, Jeanet een berichtje gestuurd en in de afzink.
DeTijger kwam veilig weer beneden: weer een col van de bucketlist gedaan!
Omdat de omgeving zo mooi is, hieronder nog een aantal foto's.

En als je dan weer veilig beneden bent, zit je wijffie daar gewoon op je te wachten: mooier kan het toch niet?
Zie de foto hieronder.

En dan nog ter overdenking: er is een rondje Furka, Susten, Grimsel......

20 juni.

En weer waren er Klimmers op de europese wegen te bekennen.
Er werd gereden in Drenthe, Zwitserland en Gronungen.Hieronder de verschillende ritten

21 juni.

Van de Buffel mag langzamerhand bekend zijn, dat hij op gezette tijden nogal eigenwijs kan zijn: niet dat hij er zelf last van heeft, maar toch.
Het verleden toont dat ook aan.
De weerman: "Vandaag kan het plaatselijk met bakken uit de hemel vallen."
De Buffel:  nou het zal toch wel een beetje meevallen.
Bij thuiskomst liep het water uit de fietsschoenen: dat moet maar niet weer.....

De weerman: "er staat een stormachtige wind uit het zuidwesten."
De Buffel: nou, het zal toch wel een beetje meevallen.
Vanaf Appingedam over het Damsterdiep moest hij, vanwege de enorme wind, op het bergverzet fietsen: er was geen enkele andere fietser....uitgewoond thuis: dat moet maar niet weer...

De weerman: "ijzel in het Noorden, de meeste busdiensten rijden niet, wegen zijn onbegaanbaar.
De Buffel: nou, het zal toch wel een beetje meevallen.
Dus stapte hij op de fiets om naar school te rijden: geen hond op de weg, superglad, eigenlijk geen doen.
Aangekomen bleek de school dicht te zijn vanwege de ijzel...  dat moet hij maar niet weer doen...

De weerman: "er staat een sterke oostenwind die de gevoelstemperatuur naar min 25 graden brengt,
De Buffel: nou het zal toch wel een beetje meevallen.
Dus stapte de Buffel op de fiets en reed naar school: het was werkelijks ongelofelijk stervenskoud: dat moet maar niet weer....

Vandaag, 21 juni,  werd er 34 graden voorspeld.
De Buffel: nou, dat zal toch wel een beetje meevallen.
Dus op de fiets: het was enorm warm.
En opeens kreeg ik mijn verstand: in plaats van de geplande 60 kilometer, reed de Buffel er 41.......

27 juni.

Er was een fietsafspraak gemaakt tussen Gems en Buffel: in navolging van veertien dagen eerder, een wat langere rit als voorbereiding op een nog langere rit, de Bauke Mollema tocht, die weer als voorbereiding dient op een nog langere rit.
De Gems kwam met het idee om eens naar de Col du Vam, in het nederlands gewoon "de Vamberg" te rijden en uiteraard vond de Buffel dat een prima plan: hij zorgde voor de route en zo rond een uur 10, stapten de beide mannen op in Roden.

De vastberadenhied spat van de beide fietskoppen af: die Vam, die zullen we wel even slachten!
Via de langzamerhand bekende wegen reden we, gezellig bijjkletsend naar Beilen, in mijn beleving het "Roubaix van het Noorden."
Wat heb ik een gruwelijke hekel aan het fietspad daar: het ligt er slecht bij en dat is, zeker gezien de snelheid die we ontwikkelden, niet altijd even veilig.
Even door het leuke centrum van dit plaatsje en ineens reden we in Lieving en dan is het niet zo ver meer.
Nou moet je niet denken dat je de Vamberg al van verre ziet liggen: besneeuwde toppen.... niets van dat alles: er staan een paar bomen voor en je kan je niet voorstellen dat daarachter een behoorlijk klimmetje ligt: toch ligt die er.
We volgden het fietspad en ineens loopt de weg omhoog: dit was het dus.
Als "Klimmers" draaien we hier onze hand natuurlijk niet voor om: we hebben ruime ervaring in het beklimmen van giganten dus dit pukkeltje mocht geen enkel probleem zijn.
Dat was het ook niet: zie de foto hieronder: geheel ontspannen rijdt de Gems omhoog, genietend van de rust en het landschap.

29 juni.
De Tijger is weer geland in Tolbert, na een lekkere vakantie waarin hij de eer van de Klimmers hoog hield door de Furka pas te rijden: een weg die toch niet bepaald bekend staat als een "enigszins oplopend stukje asfalt."
Vandaag moest er dus even weer "plat" gereden worden en de Tijger schakelde  moeiteloos over van een zware klim met veel hoogtemeters naar een ongelofelijk platte rit met 174 hoogtemeters: er werd koers gezet naar Noordpolderzijl: de enige mij bekende heuvel is het stukje dijk....

De Tijger is goed bezig, is de conclusie.
Er staat nog een fietsvakantie voor de deur, en kort daarop de uitdaging van het jaar: ruim 300 kilometer.... maar dat doen we met drie man!

13 juli.
Op de dag van de monsterontsnapping van vd Poel in de Tour, bijna 172 km, kon het weer even: een ritje Leiding op de scooter en Buffel, op de fiets.
We besloten om een kop koffie bij kennissen te gaan halen, die staan op een camping richting Surhuisterveen, een rit van bijna 25 kilometer vanuit Roden.
Dus daar gezellig heen gereden, zo nu en dan de Buffel op kop, en zo nu en dan de Leiding, precies zoals dat hoort in een uitgebalanceerde ploeg: zo bereikten we de koffiestop, daar even verstandig gekletst, koffie en een frisje en weer opgestapt.
De terugweg ging natuurlijk niet langs dezelfde route en toen we weer in Roden aankwamen besloot de Buffel om er nog een aantal kilometers bij aan te plakken: het was werkelijk heerlijk fietsweer en daar moet je van profiteren.
Hij reed dus nog een kleine 40 kilometer erbij, zodat de totale afstand net over de 80 kilometer uit kwam: lekker!
Hieronder een foto de Leiding en Buffel.

14 juli.

Een dag waarop in Frankrijk feest wordt gevierd: de nationale feestdag.
Voor de Klimmers geen feest: er moest getraind worden: Gems en Buffel rijden komende zaterdag de Bauke Mollematocht en zij stapten vandaag op voor een prima trainingsrit.
De Gems reed 50 kilometer op het groninger land en de Buffel reed 40 kilometer "allerlei leuke weggetjes."
En de Tijger?
Zit hij op de stoel?
Welnee, hij fietst met fietsmaat Peter in Duitsland: een tocht van ongeveer een dag of 10: van de oorsprong van de Donau naar Passau, als ik het goed onthouden heb.
Dat heet: "vakantiefietsen."
En zo krijgen we allemaal genoeg kilometers in de benen voor onze monstertocht op 2 augustus.

19 juli.

De Gems en de Buffel hadden besloten om Bauke Mollema een groot plezier te doen: ze zouden meerijden in zijn eigen rit, de "Bauke Mollema tocht."
Wel onder een restrictie: er mocht niet te veel ruchtbaarheid aan gegeven worden, om filevorming bij de start en een te grote toeloop van fans te voorkomen.
Aldus geschiedde en dus stonden Gems en Buffel om 8.30 uur aan de start: volledig anoniem.
Hieronder een afbeelding van de route, als je erop klikt, is het duidelijker te zien.

Om precies half negen werden we "weggebeld". Hoogstwaarschijnlijk waren de kogels voor het startpistool op, zodat de aanwezige bel voor de laatste ronde, we startten op een wielerbaan, als startsignaal gebruikt werd.
Het eerste gedeelte van een toertocht is altijd even goed opletten: er zijn mensen die denken dat ze Demi Vollering of Bauke zelf zijn: die moeten/willen er dan natuurlijk langs: ook op een fietspad: en dat geeft risico.
Hier kwam de enorme ervaring van Buffel en Gems om de hoek kijken: zij wisten dat dit zou gaan gebeuren en verstopten zich in de buik van het peloton.
Het eerste gedeelte van de route is een westelijk rondje van een kilometer of 50, met de eerste stop in Zuidhorn: daar was genoeg bevoorrading: alles was aanwezig en daar konden we ook even uit de broek.
Hieronder de bevoorradingsplek.

Dat was het moment voor de Buffel om de kop te nemen: hij testte de benen: die bleken dit allemaal wel prettig te vinden: de vraag is of de anderen dat ook vonden: niemand nam over dus in plaats van "Mollemalen", werd het "Doorbuffelen."
Uiteindelijk werd het toch tijd dat iemand anders eens de kop nam en de Buffel liet zich terugzakken naar de Gems, die het laatste wiel was kwijtgeraakt. We hadden nog een kilometer of  40 te gaan en de Gems had het zwaar.
Gelukkig was daar ineens de tweede stop: Hornhuizen, wie kent het niet?
Daar hebben we even een langere pauze gehouden: de Gems trakteerde op een enorme berg calorieen, we namen nog wat ander voer en we reden verder.

25 juli.

De datum komt steeds dichterbij, de datum van de monstertocht van  de Klimmers, het begin januari afgesproken Rondje Groningen staat voor de deur.
En dat betekent dat De Gems, de Tijger en de Buffel met de laatste voorbereidingen bezig zijn,  om deze rit zo goed mogelijk te volbrengen.
Het leuke is, dat we dat allemaal op onze eigen wijze doen: de Buffel reed vabdaag een kort en lekker rondje  van 55 kilometer, waarin de benen even goed getest werden, de Gems reed een rit van 117 kilometer rond het Lauwersmeer en voelt dat hij in vorm komt en de Tijger, ja die kiest voor een heel speciale voorbereiding.
Hij is thuis de vloer aan het egaliseren en daar komt veel slijpwerk bij kijken, en dus is een enorme bos stof het gevolg.
We kunnen stellen dat hij op deze wijze zijn vorm aan het bijslijpen is.....  toch? 

2 augustus.
De datum die al maanden met rood omcirkeld is in de agenda van de Klimmers: de dag van Rondje Groningen, een idee dat geboren is in januari bij  Danielle en Peter thuis.
Toen dachten we dat er een grote kans was op lekker fietsweer, echter: niets was minder waar: de hele week waren de weersberichten slecht: veel regen en genoeg wind en dat leverde een boeiende discussie op via de Klimmersapp: wat gaan we doen?
De Tijger twijfelde, de Gems wilde eigenlijk ook wel maar kon de Tijger goed begrijpen en de Buffel wilde gewoon fietsen; dis alles had tot gevolg dat de Tijger niet meereed en de Gems en Buffel het plan hadden om tot Noordpolderzijl te rijden en dan terug, behalve als het niet ging.
Zo gezegd, zo gedaan.
Om half zeven vertrokken beide mannen vol goede moed.

Om 6.31 uur gingen we van start: het regende: dat bleek de rode draar te zijn voor vandaag....
Daar hadden we ons wel op ingesteld dus we deden net alsof het niet regende, een tactiek die niet heel lang stand hield: we werden gewoon nat.
Voordeel is wel, dat je maar een keer kletsnat wordt: natter kan niet en dus kan je alleen maar droger worden, tijdens de, overigens spaarzame droge momenten.
We reden richting Zuidlarenvia de bekende weg maar daar ging het even mis: we misten een afslag en waren "uit koers."  Even op de kaart kijken, de goede kant op fietsen en in korte tijd zaten we weer goed.
Spijkerboor, Eexterveen... we reden er doorheen en kwamen in Stadskanaal. 
Nu heb ik op school geleerd dat dat langs het kanaal gebouwd is en dat dat dus vrij uitgestrekt is: dat noemen we een understatement: Stadskanaal is ongelofelijk lang!
Het gaat bijna naadloos over in Musselkanaal: dat is nog langer! We dachten dat er geen eind aan kwam en dat we elk moment een bordje "Maastricht" konden tegenkomen.
Het viel ons op, dat het overal lekker rustig was: weinig fietsers die ons pad kruisten: logisch, want het regende behoorlijk, zelfs voor de Knoalsters,  wat verkeersdrukte betreft hadden we een perfecte dag uitgekozen.
We naderden ter Apel en daar kwam ons iemand met been rolkoffer tegemoet: zou dit een asielzoeker zijn??  Het was het enige levende wezen dat we daar tegenkwamen......elk weldenkend mesn zat immers binnen: wij reden door de flinke regen en sloegen af richting Sellingen.

Het laatste stukje naar Nieuwe Statenzijl, de plek waar de Panter op ons stond te wachten met drinken en zijn zo bekende peptalk: maar eerst even door een beste plens regen: door Duitsland.
Koffie met iets lekkers en droog en uit de wind zitten: wat wil je nog meer?

We  reden na deze lekkere pauze verder: nu over de dijk en de wind was duidelijk merkbaar: soms op kop, soms van de zijkant.
Het zou het zwaarste stuk van de rit worden: dat wisten we en daar waren we op ingesteld. Buffel op kop, Gems in het wiel.
Na een kilometer of twaalf kwamen we aan in Termunten: even de spanning van de benen, even iets anders zien: trouwens best een leuk dorpje: het was ook even droog.
De route vervolgde zich  langs het industriegebied van Delfzijl: nou....er zijn mooiere omgevingen om te fietsen!
In Delfzijl moesten we nog 35 kilometer om Noordpolderzijl te bereiken: de Gems gaf aan dat dat geen optie was en dus besloten we om vanaf daar via Appingedam en het Damsterdiep naar huis te rijden. We moesten alleen even de goede weg vinden.
Gelukkig is de Gems bekend in Delfzijl en zijn route leidde door een aantal nieuwbouwwijken, het station, een trap en veel bochten naar een bordje waar "Appingedam" op stond.
De route was toen wel duidelijk: met de wind schuin mee en regelmatig van de zijkant reden we in licht gespetter via ten Post en ten Boer terug richting Stad.
Daar hadden we mazzel: de weergoden hadden nog een enorme bui met genoeg wind bewaard....en zo eindigde deze memorabele rit precies zoals hij begon: vochtig.
De Buffel reed nog even van de Hunze naar huis en daar stond de teller op 186 kilometer: dezelfde afstand was natuurlijk door de Gems afgelegd.
Hebben we nu ook iets geleerd van deze idiote rit?
Ja, vandaag zijn we er achter gekomen dat onze lichamen waterdicht zijn, een mooie constatering.
Ook vonden we het fijn dat het niet zo druk was: we zijn erg weinig fietsers tegengekomen: best wel :prettig:  we begrijpen wel waarom hoor!
En de spreuk  ""Groningen, altijd wind tegen" kunnen we volledig beamen!

Nog een kleine toevoeging.
Vanwege de enorme hoeveelheid water die we vandaag tegengekomen zijn, kwam de Gems met het idee om onze bijnamen voor vandaag maar te veranderen in     

  "de Gans"  en" de Zwaan... "

6 augustus.

"Ik ga naar Toul. daar hebben ze hele bijzondere wijn te koop,'"  aldus de Panter, "die wijngaarden bestaan nog niet zo lang, ze hebben daar een tijd geleden een soort luis in de druif gehad."
"Daarna moesten alle wijnboeren als het ware overnieuw beginnen."
Tot zover de informatie van de Panter, die de Santos achter in de zwarte kluis laadde en op weg ging naar Toul, met een tussenstop in een bekend hotel in Maastricht.
In de stad Toul, werd er een hoitel gezocht. en de dag erna moest er gefietst worden:  "de route touristique de cotes de Toul."
Ik neem aan dat deze route bij de rest van de ploeg volledig onbekend is, het ontdekken van iets nieuws is gelukkig wel besteed aan de Panter.

De Panter fietste vrolijk verder, het weer was lekker, niet te warm en niet te koud en ja, na enige tijd is de Santos wel toe aan een kleine rustpauze: de Panter past zich daar natuurlijk naadloos bij aan...

Maar de vraag is natuurlijk: waar gaat het eigenlijk allemaal om?
Waarvoor was de Panter nu in Toul?|
Toch niet om te fietsen?
Dat kan ook richting Krewerd!
Uiteindelijk kwam de alles duidelijk makende foto binnen: en die zie je hieronder: proost!

Hier zien we de typische Toul wijn: een "vin gris" een soort van Rose wijn, meestal gebaseerd op de Gamay druivensoort.
 De appellationwetten bepalen, dat Gamay 85% van de vin-gris melange mag uitmaken. De wijn moet minimaal 10% pinot noir en maximaal 5% Auxerrois bevatten.
Maar dat wisten jullie natuurlijk al!

13 augustus.
Code geel vanwege de warmte...
De Panter is al sinds jaar en dag degene in de ploeg met de meest originele traningsvormen.
Wie is nu de werkelijk ongelofelijke intervaltraining in de villawijk vergeten, waarin onze Panter van boom naar boom sprintte en dan tegelijk de straat over stak?
Het gerucht gaat, dat daar nu nog over gesproken wordt...
Vandaag wederom een loopactie: er waren nieuwe schoenen gekocht en die moesten worden uitgetest.
Nu vindt de Panter gewoon hardlopen nogal saai en tevens gaat dat niet meer zo soepel. Het korte draaien en keren, de korte sprintjes...dat lukt wel aardig.
Vandaag had de Panter een zeer bijzonder doel: hoe hard kan ik nog lopen?
Daarvoor werden de voetbalvelden van Helpman opgezocht en op een mooie grasstrook is de Panter los gegaan: op volle snelheid vlogen hem uiteindelijk de zoden om de oren: zijn topsnelheid was maar liefst 26 kilometer per uur: natuurlijk gaat hij proberen om de 30 aan te tikken.
Op Strava was de grafiek te vinden: die staat hieronder.

13 augustus.

Code geel vanwege de warmte.
Maar zoals bekend mag worden verondersteld, trekt de Buffel zich werkelijk niets aan van het weer: als er gefietst moet worden, dan wordt er gewoon gefietst: punt.
Het plan was om een lange rit te maken: vanuit Roden naar Zoutkamp, dan naar Lauwersoog, vervolgens over de dijk naar Noordpolderzijl en vandaar weer vis Warffum en Bedum terug, een mooie rit en de Buffel was uiterst gemotiveerd.
Veel drinken mee, genoeg eten mee, zonnebrand mee: wat kon er mis gaan?
De Garmin stuurde me over een andere route naar Zoutkamp en vanaf daar langs het water naar Lauwersoog: echt heerlijk fietsen.

Natuurlijk was er een plan B: en dat behelsde een normaal rondje Lauwersmeer: dat had ik ook in de Garmin gezet.
Dus die route maar gedeeltelijk gevolgd: anders zou ik niet boven de 100 kilometer uitkomen: Visvliet, Stroobos, Doezem...allemaal leuke plaatsjes waar ik doorheen reed.
Uiteindelijk nog even via Marum en Jonkersvaart naar Nieuw Roden, om dan zo weer naar de camping te rijden: een heerlijke rit maar er moet wel gezegd worden dat de temperatuur de gehele rit niet onder de 32 graden is geweest: en dat is dan wel weer wat warm.
Overigens valt het mee als je fietst: rijwindkoeling...na net geen 110 kilometer was ik er weer.

19 augustus.

Het kriebelde bij de Buffel.
Er moest nog iets gereden worden, iets wat niet afgemaakt was.
Dat betrof het stuk langs de dijk van Delfzijl naar Noordpolderzijl, het stuk dat Gems en Buffel, geheel terecht, op 2 augustus niet hadden gereden.....en dat moest toch wel even: de Buffel was eigenlijk gewoon nieuwsgierig hoe deze weg erbij zou liggen.
Vandaag moesten we toch even naar huis, dus was het wel duidelijk: de Buffel zou van Roden, via Groningen naar Delfzijl rijden en daar het stuk van de route richting Noordpolderzijl rijden.
Zo gezegd, zo gedaan, de wind werkte niet echt mee, noordoost, maar dat mocht de pret niet drukken: gewoon over het Damsterdiep en doortrappen. De benen hadden het in het begin wat moeilijk, maar daar was een reden voor, zo bleek achteraf.
Ik belandde in Delfzijl en draaide de dijk op, bij het bekende Eemshotel.

Ik fietste achter de dijk langs, moest schapen en miljoenen schapendrollen ontwijken en was praktisch alleen: wat is dat een bijzondere wereld.
Bij een kleine pauze hoorde ik alleen de wind en de vogels: puur natuur, echt helemaal geweldig. Je kan begrijopen dat ik lekker op de fiets zat: dit is toch wat je wil: dit is fietsen zoals fietsen bedoeld is.

Het totale stuk van Delfzijl naar NP Zijl is 35 kilometer, dus ik kon geruime tijd lekker doortrappen: wel even op de schapen letten: die lopen zo maar ergens heen...
Uiteindelijk kwam NP Zijl in zicht.
Even door het klaphek en naar de dijk voor een kleine eet en drinkpauze en een foto.

20 augustus.

Mooi weertje dus maar even de benen lostrappen van gisteren.
Dat lukte prima in een rondje Groningen van 51 kilometer.

24 augustus.

Op Strava verscheen een rit van de Panter met een pakkende tekst: "Op den ouden Santos langs het spoor."
Alle reden dus om deze rit eens te bekijken en commentaar te vragen aan de bedenker zelf.
De Panter kennende, was er een bijzondere invalshoek.
Welke?
Nou:
Enige weken geleden geleden zag hij een interview met een hart en vaatchirurg, die vertelde dat als je nog normaal kunt fietsen op een gewone fiets en het kost je geen moeite, blijf dan op die gewone fiets fietsen en  stel je niet zo aan met al dat e-bike gedoe....dat is gewoon lui gedrag.
Omdat de Panter bekend staat als een gehoorzaam  en zeker geen lui type,  besloot hij het normale fietsen langzaam weer op te pakken:  te beginnen met een ritje op den ouden Santos: langs het spoor.
Hieronder drie afbeeldingen.
Als je ze groter wilt zien, klik erop.

26 augustus.

De Buffel vond dat het weer eens tijd was om een gedeelte van de rit in Friesland te rijden.
Dus werd er in de Garmin een mooie route gemaakt die in eerste instantie naar en door Drachten ging, en vervolgens nog een aantal mooie friese dorpjes aantikte.
Ik noem hier Olterterp, Lippenhuizen en natuurlijk het overbekende Wijnjeterpverlaat.
Na 90 kilometer was het klaar: mooie rit in heerlijk fietsweer.

10 september.

We zijn nog even met de caravan op pad en staan nu voor een week in Borger.
En dat is een omgeving waar de Buffel nog niet zo bekend is: natuurlijk wordt er wel eens een rondje Borger gereden en is hij, samen met Gems en Tijger in de buurt geweest tijdens de rondjes provincie, maar echt een rondje hier...nee.
Dus liet hij de Garmin een ritje van 50 kilometer uitzetten, een rit naar het oosten.
De ervaring leert dat je dan over mooie fietspaden en autoluwe wegen komt: niet dat je hier nou je nek breekt over het vele verkeer, maar het is toch mooi meegenomen, nietwaar?
Ook vandaag kwam ik over voor mij totaal onbekende, smalle fietspaden, mooie weggetjes, hier en daar een bekend stukje...kortom: een lekkere rit.
Natuurlijk kwam ik door een aantal plaatsjes met geweldige namen: daar zie je hieronder twee voorbeelden.
Na 52 kilometer stond ik weer voor de caravan: lekker gereden in een zonnetje.

14 september.
Een actieve Klimmersdag!
Alle Klimmers waren op verschillende gebieden actief.
De Panter was vandaag op het voetbalveld te vinden, waar een soort training in uiterst relaxed tempo werd uitgevoerd, hoewel hij zelf nogal kritisch is over de aldaar tentoongestelde intensiteit: naarmate de leeftijd hoger wordt, gaat deze intensiteit omlaag: op naar het "walking voetbal?"

De Gems was ook enorm actief.  Hij vloog samen met Danielle naar Gran Canaria, waar hij op het strand steeds heen en weer liep om voor zijn liefste de lekkerste drankjes te halen, tenminste. dat denk ik. En anders ligt hij gewoon lekker  op het strand. 

De Tijger zat vandaag wel  op de fiets.
Hij reed de TKP tocht, een erg mooie, goed georganiseerde tocht door Groningen. 

"Het karakteristieke open landschap waardoor de fietser vaak een speelbal lijkt van de wind, pittoreske dorpjes waarbij de tijd lijkt stil te staan, de dijken die Groningen en haar achterland beschermen tegen overstromingen, schitterende natuurgebieden, de vele wierden en natuurlijk de vele waterpartijen die de provincie kent.

 Uiteindelijk komt iedereen tijdens de 13e editie weer uit bij de stad Groningen waar een eindsprint getrokken kan worden opweg naar een welverdiende pastamaaltijd op het Stadslab Festival - Terras.

Daarna is het natuurlijk de hoogste tijd om onder het genot van heerlijke pasta en een drankje van muziek te gaan genieten op het Stadslab Festival-Terras.
Uiteraard zijn de routes met zorg uitgestippeld, inclusief verzorgingsposten, en krijg je al het moois dat de provincie Groningen te bieden heeft in één tocht voor de wielen."

Aldus de omschrijving op de website.

De Buffel kampeert deze week in Borger en dat ligt vlak bij de Muur van Emmen.
Daar is hij vandaag dus maar even heen gereden: een mooi ritje en een leuke, korte klim.
Vervolgens weer terug in de zon: lekker!

                                 De bende in de Bourgondie.

Plezier is er wel gemaakt: de fietsschoenen lagen te drogen voor de palletkachel, de klaverjaskaarten maakten overuren en het risk spel werd volop gebruikt.
Tip voor het volgend jaar met zeker goed weer?
Egypte.
Veel gravel en zand en waarschijnlijk ook wel een atletiekstadion!

25 september.

De Gems is terug!
Ineens verscheen er een activiteit van onze sympathieke Klimmer op Strava onder de titel: "Van Canarische zon naar Groningse wind."
Het moet voor zowel de Gems al de Merida wel weer even wennen geweest zijn: de laatste rit was al even geleden.
De vraag is altijd: is de Gems weer bezig aan een stukje opbouw richting een bepaald doel?
We gaan het afwachten: het zal ons niet verbazen als er binnen afzienbare tijd ritten met een mysterieuze omschrijving op Strava verschijnen...
Vandaag werd er in een beste wind bijna 33 kilometer gereden.

3 oktober.
De Buffel is deze maand uiterst voortvarend gestart: een belangrijke oorzaak hiervan is het toch wel aangename fietsweer.
Op 1 oktober leek het wel een zomerdagje: volop zon, wel wat winderig maar dat laatste weerhield hem er niet van om maar eens een rit richting Uithuizermeeden te maken.
Gewoon lekker gereden en na iets meer dan 100 kilometer stond de Giant weer voor de deur.
Op 3 oktober werd er regen voorspeld en dus zat de Buffel op tijd op het zadel: er werd een rondje Assen gereden, gewoon omdat ik er zin in had.
Het bleef droog en dat leverde vandaag 65 kilometer op met een Buffel die over prima benen beschikte: dat was overigens 1 oktober ook al zo...

7  oktober.

Tja,het kon even....en dan moet het ook maar, nietwaar?
Het plan was om een rondje Stad te rijden, maar dan iets groter.
Dat betekende dat de Buffel  nu via Eelde reed, een leuk ommetje: het plan was ook om even een ass saver uit de schuur op de camping te halen en vanaf daar het rondje verder te rijden.
Wat zie ik net buiten Eelde? Een collega racefietser met een lekke band, op zoek naar een boerderij met een pomp.
Dus afgestapt en gevraagd of ik kon helpen: hij legde de situatie uit dat hij een pomp zocht: gelukkig had ik co2 patronen bij me en ik bood dus aan om hem te helpen.
Wiel uit de fiets, band eraf, ander binnenbandje erin, co2 pompje erop en binnen drie seconden was de band weer hard: wiel erin en de betreffende collega fietser kon verder.
Hij wilde een vergoeding geven voor de patroon maar dat gaan we dus niet doen: het was al mnooi dat ik hem kon helpen.
We vervolgden beide onze route: de Buffel reed naar Roden, monteerde de ass saver en vervolgde zijn rondje Stad: door de Onlanden, Hoogkerk, Aduard, Adorp enz.
Lekker fietsweertje dus er kon even goed doorgetrapt worden, ook al omdat de benen goed aanvoelden en omdat het nodig was: het waaide iets.
Thuis aangekomen stond er ruim 76 kilometer op de teller: toen ik de fiets omhoog tilde, zag ik dat het doel van deze rit, het ophalen van de ass saver  niet gehaald was: dat ding was er af gewaaid....dus meteen maar drie bij Ali besteld....
Vervolgens de fiets volledig schoongemaakt met de nieuwe schoonmaakkit die ik gekocht had: geweldig spul: de fiets ziet er als nieuw uit!
Op naar de volgende rit!

11 oktober.

Na de bakken regen die de Panter op het hoofd heeft gekregen tijdens de trip met de Bende naar de Bourgondie stapte hij vanmorgen uit bed, opende de gordijnen en zag een uiterst aangenaam weertje: droog en bijna geen wind.
Ook wel eens prettig.
Dus werd de Santos gepakt en reed de Panter een leuke route via Winde, Vries Zeegse en Oudemolen.
En in dat laatste plaatsje stond hij voor een werkelijk crusiale keuze: de weg volgen zou betekenen dat hij in Taarlo zou komen: een plek waar in het verleden Klimmersgeschiedenis is geschreven....zou hij richting Gasteren gaan, dan zou hij er niet langs komen...
Hij besloot om de laatste optie te nemen en reed dus over Schipborg , via Zuidlaren weer terug naar de stal een mooie rit van bijna 51 kilometer.
Natuurlijk is hem wel om commentaar gevraagd: "Waarom geen Taarlo?"
Het antwoord was geheel "des Panters:"
"Taarlo is ontbering, windkracht 6 of meer tegen, miezerregen, de benen vol...en dat soort dingen.  maar vandaag was het windkracht 0 en geweldig fietsweer. Dan buig je vlak voor Taarlo af, want de mythe moet in stand blijven."

17 oktober.

Tja, er moest toch nog een langere rit gereden worden......zowel Tijger als Buffel waren er heilig van overtuigd dat dit wel zo ongeveer noodzakelijk was: het
waarom was ons beiden totaal onbekend, maar het ging om het gevoel. die drang....dat fietsinstinct.... de zadelzucht....
We besloten om de uitgezette route Peize  Pesse Peize te gaan rijden, je ziet het hieronder. ( klik erop voor een vergroting van de rit.)
De weersverwachtingen leken een aantal dagen voor de rit behoorlijk goed maar werden steeds slechter naarmate de dag naderde en dat betekende dus dat we elkaar om 9.15 uur in de regen in Peize ontmoetten.
Nu hadden we een aantal jaren geleden ook geprobeerd deze tocht te rijden: echter toen konden we het begin ervan niet vinden...dat ging vandaag gelukkig beter en vol goede moed gingen we op weg: de wind stond niet gunstig maar dat zou op de terugweg wel anders zijn. Gezellig kletsend over van alles en nog wat slingerde de weg zich te oosten van Assen door leuke dorpjes, mooie gebieden en vooral over aantrekkelijke fietspaden.
Wel moesten we voorzichtig zijn: doordat het behoorlijk nat was en er veel blad lag, was het zo nu en dan wat glibberig en niet onbelangrijk: waar loopt nu precies dat fietspad?

Meteen na de afdaling hadden we zin in koffie: dus op zoek naar een gelegenheid waar dit mogelijk was.
Het leek niet te gaan lukken....tot we door Pesse waren en een  soort restaurant tegen kwamen met een groot terras met daarboven een enorme parasol/paraplu.
De Buffel ging naar binnen, er werd verbaasd gereageerd maar er was wel koffie, met een lekker chocolaatje erbij.
Terwijl we de koffie naar binnen werkten, begon het even behoorlijk te regenen: hoezo uitstekende timing?
We zaten lekker droog en dus namen we nog een bakje: we moesten wel even om het chocolaatje vragen......dat werd ons lachend gebracht.

Het werd weer droog en we stapten op: de officiele kilometeraanduiding stond op 69 kilometer en dat betekende dat we iets over de helft waren.
Mooi dat we de wind nu voornamelijk in de rug zouden hebben.......dachten we.
Want niets was minder waar: eigenlijk reden we er soms strak tegenin, soms van de zijkant en de stukjes die we hem mee hadden, waren op de vingers van een hand te tellen: gelukkig zijn wij bikkels er dus werd er gewoon stevig doorgetrapt, hoewel de kilometers er wel begonnen in te wegen, bij zowel Tijger als Buffel.
Zo nu en dan een buitje, jasje aan, jasje uit.....je wordt overal handig in, moet je maar denken.

Na 100 kilometer bereikten we Bovensmilde en meteen daarna was er een lastig stuk tegen de wind in: daar waren we langzamerhand wel klaar mee.
Via Norg reden we achterom richting Lieveren en daar scheidden onze wegen: de Tijger ging naar links richting Tolbert, de Buffel naar rechts richting Stad.
Terugkijkend was het een lekkere maar pittige rit: daar mag je van spreken als je zo rond de 145 kilometer fietst.
Maar: toch gedaan: nu rest er het nodige onderhoud aan kleding, lees wassen, en materiaal.
Op naar de volgende rit!

26 oktober.

Je zou zeggen: een gewone doorsnee zondag, een zondag waarin niets gebeurt, die gewoon voorbij kabbelt, richting maandag.
Echter: niets is minder waar.
Op deze dag werd er een record neergezet: een record dat door de Klimmers als niet voor mogelijk werd gehouden: de Panter tikte  de 28 kilometer aan.
Ik hoor iedereen al denken: hoezo, dat is een afstand die een doorsnee Klimmer met twee vingers in de neus aflegt?
Nee, nee, nee!!
Dit ging om pure snelheid! En dan niet op een fiets.
Nee, onze Panter liep een stukje hard en hij bereikte een topsnelheid van 28 kilometer per uur!!
Dat is een snelheid die door andere Klimmers nog nooit lopend is bereikt.
Een recorddag dus!

4 november.

Als sporter is het belangrijk om jezelf zo nu en dan eens te verwennen met iets nieuws: dat motiveert en doet ons, oudere jongeren, denken, dat we sneller en beter worden terwijl het eigenlijk gewoon zo is dat iets nieuws het lichamelijk verval een klein beetje verbloemt, toch?
De Buffel heeft in dit kader een nieuwe helm gekocht: een aero helm die op simpele wijze omgebouwd kan worden toch zeer goed ventilerende helm.
Dus dat ding werd bezorgd en lachte elke keer dat ik de kast opende heel vrolijk naar me: wanneer gaan we nu?

9 november.
De beentjes hadden een aantal dagen rust gehad en dan lijkt het net alsof ze daarna juist onrustig worden...zie het als een koppel paarden die staan te trappelen in de stal....ze moeten weer even...
Nou, zo voelden de Buffelbenen ook aan en dat leidde tot een lekkere rit door onze mooie provincie: eerst naar Zoutkamp en toen over Ulrum en Leens naar Wehe den Hoorn, waarna er via Winsum en Onderdendam weer koers gezet werd naar de stal.
De route stond in de Garmin en ineens betrapte ik me erop, dat ik eigenlijk nooit meer fout rijd: in het begin nam ik het wel eens met een korreltje zout en ging het regelmatig mis, maar nu gaat het werkelijk prima.
Gewoon een lekkere rit van net over de 90 kilkometer.

                                     De 7 heuvelenloop

16 november.
Het is al ergens eerder op deze site genoemd: de Tijger is toch wel de meest veelzijdige sporter van de Klimmers.
Op de racefiets, op de mountainbike, op de schaats, op de loopschoenen....het kan niet op:  het verschijnsel "zitvlees"  is hem totaal onbekend.
Overigens gaat er een sterk gerucht dat onze Tijger met ingang van 1 januari een extra tak van sport aan de toch al indrukwekkende lijst gaat toevoegen: zwemmen.

Het mooie is, dat zijn uiterst actieve leven overslaat op de nakomelingen: zo staat zoon Henk -Jan al jaren bekend als de veruit snelste man van Grijpskerk, lees "de schicht van Grijpskerk" en is dochter Marloes ook besmet met het loopvirus: zij traint zelfs als ze een dag hard gewerkt heeft en heeft er moeite mee om eens niet te lopen: DAT zijn de echte "die-hards."
Al dat geloop leidde ertoe dat Tijger en Welpje zich hadden ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop in de buurt van Nijmegen, een zeer bekende loop van 15 kilometer met, inderdaad, de nodige heuvels.
Hieronder  het parcours met de beschrijving van de route.

Uitstekend voorbereid en totaal afgetraind gingen Welpje en Tijger van start, samen met maar liefst 15.000 andere lopers.

30 november.

Een zonnetje!
Dus kon er even gereden worden: zo gezegd, zo gedaan.
De Buffel hees zich in een groot gedeelte van de winterkleding en reed eigenlijk een gewoon standaardrondje: Haren, Donderen, Norg, Roden.
Meer zat er eigenlijk vandaag ook niet in: de benen waren niet al te best en dat in combinatie met "een beste poeste wind" maakte dat de Buffel na iets meer dan 59 kilometer wel klaar was..
Bij het thuiskomen bleek toch, dat het verstandig was geweest om wat dikkere sokken aan te trekken: de tenen hadden een totaal andere kleur dan bij vertrek: dat heet "leermomentje,"