DE KLIMMERSACTIVITEITEN IN 2024

Tja....we maken weer een nieuwe start: niet iets om moeilijk over te doen, per slot van rekening gebeurt dat ieder jaar op 1 januari.
Op deze plek maken we dan de plannen bekend voor het komende fietsjaar.
Met het verstrijken der jaren, worden die plannen steeds "dunner,"   van Tijger en Buffel is in elk geval bekend dat zij wederom de Amstel Gold Race gaan rijden.
Panter en Gems hullen zich nog in nevelen: de Gems laat wel eens iets doorschemeren, maar daar blijft het tot nu toe nog bij.
Of zou hij stiekem de stenen uit de straat trainen in Oost Groningen?
De Panter is de man zonder planning: hij doet het gewoon en dat deze acties origineel kunnen zijn, dat weten we uit ervaring!
Hoe dan ook: we gaan het zien.

De foto hierboven is lang geleden genomen op de Alp: gezien de kwaliteit, uit de oude doos.....maar hier staan wel drie jonge Goden!
vlnr: de Panter, de Gems, De Buffel.

Nieuw dit jaar is dat je een reactie kan plaatsen.
Nu denk ik niet dat dit enorm storm gaat lopen, maar goed, je weet maar nooit: als je het niet hebt, kan je het ook niet gebruiken, toch?
Ook hebben we nu de mogelijkheid om filmpjes op de site te zetten: wordt het nog lolliger!

1 januari.
De eerste Klimmersactiviteit had helemaal niets te maken met fietsen.
De Buffel speelde al jaren met het idee om eens mee te doen aan een Nieuwjaarsduik en vandaag zou het gebeuren: in het Paterswoldse meer.
Om een lang verhaal kort te maken: het was gewoon leuk, sfeervol en fris; de benen gaven al kort na de tewaterlating aan, dat ze dit niet erg op prijs stelden: binnen 15 seconden voelden ze steenkoud aan.
Dus haastte de Buffel zich weer naar de oever om daar door de Leiding opgevangen te worden met een handdoek en badjas  Agathe legde alles vast op de gevoelige plaat, van haar is onderstaande foto.
Voor de duidelijkheid: dit was een eenmalige actie!

4 januari.

Je wordt wakker...de zon!
Dat dat nog bestaat!!
Droog.
Dat dat OOK nog bestaat!
Windstil.
Hoe is dit mogelijk?
Alle reden dus voor de Buffel om de eerste rit in 2024 te maken: de bedoeling was om naar Zoutkamp te rijden, vervolgens richting Winsum en dan over Bedum  en Zuidwolde.
En dan staat er 80 kilometer op de teller, tja...dat moet toch eigenlijk 100 worden...en dus werd er nog even een ommetje gereden via Haren, om uiteindelijk uit te komen op 101 kilometer.
En dat is dan wel weer mooi.
Hieronder drie afbeeldingen.

              Weiland vol water.                                                                                                De weg naar Zoutkamp.                                                                                       Even voorbij Bedum

5 januari.

De Gems weet als geen ander dat alles bij de basis begint: dat is de voorwaarde voor zo ongeveer alles in het leven.
Dat geldt natuurlijk ook voor fietsen: daar zijn een aantal basisvoorwaarden voor nodig: een fiets, evenwicht, stuurvaardigheden, genoeg conditie en natuurlijk niet te vergeten: ambitie.
Dit jaar lijkt de Gems het fietsgebeuren vanaf de grond weer te gaan opbouwen: de nieuwe schoenplaatjes zijn gemonteerd! (foto) 
Vast en zeker het begin van een mooi fietsjaar!

27 januari.

"Zaterdag is het droog."
Aldus de tekst van het appje dat de Buffel richting de Gems verstuurde.
Die begreep meteen de strekking en de bedoeling: en het antwoord was duidelijk: zo tussen 9.00 en 9.30  in de Hunze?
De Buffel ging meteen akkoord en maakte in de Garmin een rondje van bijna 50 kilometer: via Bedum naar Warffum, Winsum en over Garnwerd weer terug.
Om 9.20 stond de Buffel, gekleed in terroristenmuts voor de deur, even een bakje en fietsen.
Gezellig even bijkletsen op de heenweg: dat kon ook, want we hadden de wind in de rug.
Echter vanaf Warffum was dat een ander verhaal: we moesten strak tegen de behoorlijke wind in rijden: van bijkletsen was geen enkele sprake: we reden lekker kop over kop en beukten tegen de wind in, precies zoals dat in een geoliede ploeg als de Klimmers,  hoort te gaan.
Na Winsum kwamen we over veel schitterende fietspaadjes dwars door de weilanden: iets wat je niet zomaar ontdekt: we waren verrast door de schoonheid van het Groninger land: de zon scheen volop, blauwe lucht...helemaal top.
Uiteindelijk belandden we weer in Noorderhogebrug, de Gems was er bijna, de Buffel moest nog even een klein stukje.
Wat een lekkere rit!
De foto hieronder is genomen vlak voor Warffum,
De titel: twee mamils.
Een mamil is: "middle aged man in lycra."
Dat klopt wel....

28 januari.

Wederom een prachtig droog en zonnig weertje.
En daarom besloot de Panter om een volgende stap te maken in zijn ontwikkeling als allround sporter.
Na de voetbaltraining, het zwemmen, de intervalloopjes in de villawijk, de tochten op de Santos, de ritten op de Cube, op zoek naar de oorsprong van de Hunze en de, in een ver verleden, de belevenissen op de racefiets, is de volgende loot aan de sportieve stam van de Panter nu bijna definitief: er wordt gewandeld!
Vorige week eerst een soort testrondje: "onbekend Groningen."
Maar waarschijnlijk smaakte dat naar meer en daarom werden vandaag de wandelschoenen weer aangetrokken voor een tweede stukje "onbekend Groningen."
Nu ging hij de andere kant op: zie hiervoor het kaartje hieronder.
En het was meteen een beste loop: bijna 14 kilometer!
Waar gaat dit eindigen?

4 februari.

Vandaag kwam de Gems  in actie.
En...het lijkt erop alsof de liefde voor Oost Groningen wat aan het bekoelen is: wederom ging de route van de Gems "om de Noord".... met de start vanuit de Hunze.
Een mooie rit, met veel wind: de Gems beseft echter terdege dat het "stoempen" ook een onderdeel is van het fietsen: het lichtvoetige klimmen, wat hem ooit gevreesd heeft gemaakt in het peloton, komt dan vanzelf wel weer.
Na bijna 40 kilometer was hij er weer.
Goed gedaan!

7 februari.

Gems vrij, Buffel vrij, mooi weertje...dus er werd gefietst!
Zo rond 11.38 uur vertrokken we voor een rondje van ongeveer 50 kilometer, globaal gezien een rit om de Onlanden heen.
Her was lekker rustig op de weg en dus konden we eerst even bijpraten: het gaat dan over van alles.
De details zal ik jullie besparen maar de Gems kwam wel met een bijzonder sterke uitspraak

"Als je kapot zit, zit je pas op 40 %"

Een bijzonder gewaagde opmerking: het komt erop neer dat als je op sterven na dood op het zadel zit, dat je dan nog 60% over hebt.....
Vandaag kwamen we niet tot dit ultieme punt: maar we hadden het wel even over de laatste kilometer voor de top van de Croix de Fer tijdens onze Marmotte rit: daar voelde deze uitspraak toch wel even anders!
Een heerlijke rit vandaag, mooie paadjes, dwars door de Onlanden...lekker.
De Buffel was na 52 km weer thuis, maar de Gems moest nog naar de Hunze.
Daar kwam hij ook vandaan en dus reed de Gems vandaag een afstand van ruim 67 kilometer: en dat is nogal wat meer dan de geplande 50!

Hieronder beide mannen, nog helemaal fris.

12 februari.

De Buffel had vandaag ineens zin om weer eens een rondje Appingedam te rijden.
Heenweg lekker de wind mee, maar ja, dat betekent dus ook, dat de rit van Appingedam naar de Stad tegen de wind in was: en dat viel even tegen, de 15 km hardlopen van gisteren zaten nog wel in de benen.
Afgezien van twee hagelbuien en een langere "gewone bui," bleef het droog en stond de Buffel na ruim 74 kilometer weer voor de deur.

16 april.

Een mooie dag: de Gems stak zijn neus om de hoek van de buitendeur, snoof een vleugje lentetemperatuur op en besloot om maar eens spontaan op te stappen.
Dit alles leidde  tot een  "impuls ritje," aldus de Gems.
Zijn route liep via Engelbert, Kropswolde, Zuidlaren, Tynaarlo en vervolgens deed hij  nog even Bunne, Winde en Peize aan om via het Hoornse Meer weer terug te keren in de Hunze.
Al met al een mooi stuk van rond de 55 kilometer.
Opmerking van de Gems: "het gaat goed met de opbouw."

28 februari.

Na ruim 10(!!)  dagen werd er weer eens een Klimmer op de noordelijke wegen gesignaleerd.
Het was de Buffel, die een vrij normaal rondje Assen reed: de benen  waren niet best, een beetje dompig weertje...kortom: er werd gefietst omdat er gefietst moest worden.
De virtuele beklimming van de Ventoux en de Steep Ramp test, een soort FTP test, waren nog in het DNA van de beenspieren aanwezig, zo leek het.
Dus lekker rustig gereden, eigenlijk wel weer lekker en na 70 kilometer stond ik weer voor de deur.
Mooie bijkomstigheid is, dat het lijf weer lekker aanvoelt!

1 maart.

Het leek wel een soort lente, maar dan wel met de nadruk op "leek"...
Achter glas een zonnetje, klein beetje wind dus ja, als fietser word je dan wat onrustig.
Gelukkig kon de Buffel er even uit: de thuissituatie liet dat toe en hij besloot om gewoon een rondje Stad te rijden: altijd leuk, altijd dichtbij.
Het eerste stuk was heerlijk: windje in de rug, zonnetje op de kop....top.
Ik kwam er echter wel achter dat het  iets harder waaide dan ik vanachter het raam in huis had ingeschat: hoe verder ik kwam, des te meer kreeg ik de wind tegen: en dat was een beste bries!
Zie dit dan maar als een goede training, zeg je dan tegen jezelf.
Zo gezegd, zo gedaan en dan kom je vanzelf weer thuis na een rit van 71 kilometer.
Wel lekker!

9 maart.

De fiets was voorzien van nieuwe lagers in het achterwiel en zoiets moet natuurlijk getest worden, in mijn beleving tenminste.
Het was vandaag heerlijk zonnig met een frisse wind en dus stond niets een kort testritje in de weg.
Via de Punt, Norg en Roden werd weer eens het oude "winterrondje" gereden en dat beviel goed.
Lekker getrapt, fiets draait als een zonnetje, een kort en krachtig ritje van ruim 45 kilometer.....en dat is wel erg weinig......

Ook de Gems maakte de noordelijke wegen vandaag weer even onveilig.
Hij reed een rondje Bedum, vanuit zijn, inmiddels bijna vaste standplaats: de Hunze.
Kort en krachtig leek het motto: na 24 kilometer was hij er weer.

29 maart.

De lente hing in de lucht: en dat betekent dat je met minder kleren aan op de fiets kan!
Vandaag stapte de Buffel dus even op in een 3/4 broek, een gewoon windjack in plaats van de dikke jas en zomerhandschoentjes.
Omdat hij de Leiding belooft had om niet te lang weg te blijven, werd het een ritje via Leek, Roden en Norg, een stukje van net over de 60 kilometer.
Om eerlijk te zijn was het heerlijk!

7 april.

Het was prachtig zomerweer: dan wordt de Buffel onrustig: het zomertenue ligt dan ongeduldig in de kast te wachten.
Gelukkig kon het even: twee uurtjes fietsen: wat heerlijk!
Het werd een ritje via Leek en Boerakker, Gaarkeuken en langs het kanaal via Zuidhorn en Hoogkerk weer terug.
Gewoon top: wel een mooi windje maar gelukkig had ik die op de heenweg in de rug: een mazzeltje maar wel even lekker.
Na ruim 55 km stond ik weer voor de deur.
Eindelijk weer eens fietsen! Daar wordt het leven toch wel een stuk mooier van!

Amstel Gold Race 2024

10 april

Deze keer kunnen we spreken van een sterk gedevalueerde toerversie: de Klimmers zijn dit jaar vertegenwoordigd door alleen de Tijger......de Buffel kan door omstandigheden niet meerijden.
De hele ploeg is ervan overtuigd dat de Tijger deze zware last op de frele schouders kan dragen: prestaties  in het verleden hebben aangetoond dat hij zijn mannetje staat:  zelfs op de meest heftige beklimmingen: er is dus geen enkele twijfel dat hij dit jaar de  "Klimmershonneurs" op meer dan uitstekende wijze zal waarnemen. 

11 april

Gisteren reed de Tijger de beentjes even los: een schoolvoorbeeld van een gedegen, goede opbouw naar het uiteindelijke doel: zaterdag 150 kilometer op en af rijden.
Vandaag werd het echter tijd om de benen even te laten zien wie er nu echt de baas is: en daarom zouden ze nu even flink op de pijnbank gelegd worden: ook dit in het kader van een goede opbouw.
De Tijger had zich voorgenomen om maar eens een flink aantal bekende heuvels te rijden: achtereen volgens waren dat de Geulhemmerberg, de Bemelerberg, de Loorberg, de Gulpenerberg en als toetje natuurlijk de Keutenberg.
Een prachtige rit met voldoende steile kilometers, die de gestaalde benen van de Tijger waarschijnlijk behoorlijk geprikkeld hebben.
En dan blijkt ook, dat Jeanet precies weet wat een renner nodig heeft  na een dergelijke training: zij reed naar "de Bekker"  en haalde de nodige calorieen in huis: precies wat een Tijger nodig heeft!
Overigens haalde de Tijger nog een waar huzarenstukje uit: op de Keutenberg, waar je zo ongeveer sterft op het zadel, een selfie maken terwijl je fietst: hoe krijg je dat voor elkaar!!
  

13 april.

Het was de dag waar al lang naar werd uitgekeken: de toerversie van de Amstel Gold Race.
Het plan van de Tijger was om zo rond 7.00 uur te vertrekken: een mooie tijd en als alles mee zou zitten, zou hij niet te laat weer terug zijn.

Na de start is het eerst altijd even warm rijden:  mede door zijn enorme ervaring is de Tijger hier behoorlijk bedreven in. 
lekker rustig pedaleerde hij naar Houthem, even naar links, een fietspaadje en dan doemt de eerste echte berg op: de Geulhemmerberg.
Een vrij pittig dingetje: de Tijger weet dit en hij ging mooi op eigen tempo omhoog: vooral niets forceren: de dag zou nog lang genoeg zijn.
De Bemelerberg volgt dan vrij snel en ook dit bultje werd uitstekend verteerd door de Tijger.
Via de Keunestraat, de Heiweg en Bukel, kom je dan uit op de Loorberg, een hele mooie on-Nederlandse klim  met een prachtige haarspeldbocht erin.
De benen voelde nog goed en de Tijger zat te genieten op de fiets.
Vlot daar de de vreselijke Gulperberg: ook hier ging de Tijger gedoseerd en in vloeiende stijl omhoog.

Na de Camerig kwam de Tijger in de meer heuvelachtige zone van de tocht: gelukkig voelde hij zich nog goed: het weer werkte mee, geweldige fietstemperatuur, beetje wind, maar de Tijger was in zijn element!
De Gemmenicherweg volgde en dan komt de klim naar het Drielandenpunt: altijd mooi: natuurlijk even een kiekje bij het punt en verder.
Het bleef dalen en klimmen: de Tijger had de kop er goed bij want hij wist wat er nog zou komen: een aantal flink steile klimmen, die hij natuurlijk in eerder jaren verkend en gereden had.
Vertrouwen was aanwezig maar zelfs bij de Tijger was te merken dat er al de nodige kilometers in de benen zaten.
En dan nader je Wahlwiller: en daarachter ligt de Kruisberg, een uiterst moeilijke klim.
Vandaag echter leek de term "moeilijke klim" niet aan de Tijger besteed: ook hier fladderde hij moeiteloos omhoog, genietend van de goede benen en de nieuwe Propel.

De hellingen volgen elkaar nu in snel tempo op: de Eyserbosweg, de klim in Huls, de Bergse weg, helemaal onbeschut en altijd vervelend, en dan kom je al in de buurt, nou ja, bijna....

De Fromberg is de volgende helling: een lekker lopende klim met slechts in het begin een behoorlijk stijgingspercentage: na korte tijd vlakt dat af en is deze hellimg goed te doen: hier reed de Tijger prima omhoog: er was geen enkele vorm van verslapping te merken. Uiteraard werd er op reserve geklommen: er kwam nog wat...
Boven even een selfie, de linker foto en verder.
Dan moet er worden gedaald en na een omweggetje doemt dan de vreselijke Keutenberg op: het lijkt wel alsof het vandaag niet zo druk was: op de rechterfoto zien we de Tijger de berg oprijden hier is het nog ruim boven de 10%: het is het screenshot van een filmpje en ik kan iedereen vertellen, dat de Tijger  met een mooie snelheid omhoog reed.
Na de Keutenberg reed de Tijger op de hoogvlakte  via Sibbe en Ijzeren naar de Daalhemmerweg: een lekkere afdaling die eindigt in het centrum van Valkenburg, meteen linksaf en de Cauberg op.
De Tijger weet uit ervaring dat je in de bocht goed geschakeld moet hebben: dit om stilvallen te voorkomen.
En dan is het genieten geblazen van de mensen langs de kant, je weet dat je het gaat halen, en de Tijger reed genietend omhoog.
Daarna nog even een stukje afdalen en het is gepiept: De Tijger heeft vandaag op indrukwekkende wijze de eer van de Klimmers hoog gehouden.

Tot zover de Amstel Gold Race van 2024. 
In 2025 rijden Tijger en Buffel weer samen.

10 april

Ongeveer 350 kilometer noordelijker reed de Buffel ook een rondje.
Dat had een reden: hij had nieuwe balhoofdlagers in de Giant gemonteerd en die moesten natuurlijk getest worden.
Na de test hadden ze hun eerste 58 kilometer afgelegd: en: geslaagd!

6 mei.

Na het bovenstaande ritje, globaal gekeken, een tochtje "om de zuid:, werd het vandaag eens tijd voor een ritje de andere kant op, inderdaad: "om de noord."
Via Beijum en Bedum reed de Buffel naar Warffum, om daar vervolgens richting Winsum te rijden.
Om de rit nog leuker te maken, werd het plan opgevat om van Winsum naar Garnwerd  te gaan en dan langs het water weer richting Stad.
Garnwerd werd bereikt, het stukje langs het water ook maar vervolgens belandde de Buffel op een aantal, voor hem totaal onbekende fietspaadjes.
Best wel mooi!
Uiteindelijk kwam het weer goed en via Hoogkerk werd er weer terug gereden.
Mooi ritjke in heerlijk fietsweer van iets meer dan 64 kilometer.

11 en 12 mei.
Twee geweldig mooie zonnige dagen.
En dat betekent dus ook: prachtige fietsdagen!
Beide dagen kwam de Buffel in actie en ik kan kort zijn: 11 mei  leek het wel alsof de benen op het nachtkastje achtergebleven waren: man man man, wat ging dit moeilijk!
Dsu viel hey besluit om even rust te nemen.
Echter: op 12 mei kwam de Leiding met de vraag of ik niet even wilde fietsen.....en wat moet je dan: fietsen dus!
Tot mijn stomme verbazing deden de benen ineens alles weer wat ik wilde!
Bijzonder gevoel....

19 mei.

In het verre verleden deed de Panter ooit de uitspraak: "Ik kom vandaag niet op de fiets, de Panter blijft lekker in het zonnetje."
Het is nu wel de vraag of hoioj dit zelf nog weet maar gelukkig is deze quote in de geschiedenis van de Klimmers verankerd.
Laat het vandaag nu net een geweldig fietsweer zijn....met een heerlijk zonnetje!
De Panter was dus niet tegen te houden: stapte op de fiets voor een beste rit: de Eemshaven was hetb uiteindelijke doel.

Na bijna 100 kilometer was hij weer terug: zelfs Strava maakte er een speciale melding van: "Dit was de op een na langste fietsrit van Rene!"
Hieronder de route: prachtig!
En wat een eind!

23 mei.
Vandaag een unieke Klimmersactie.
En die kwam op naam van de Panter: hij was de enorme filedruk rondom de Stad in verband met de ombouw van de zuidelijke ring zo zat, dat hij besloot om vandaag op de e-bike naar zijn werk te gaan.
En dat was wel even een stukkie fietsen: via Zuidwolde den Bedum werd er naar Fraamklap gereden, toch nog mooi bijna 20 kilometer.
De Panter vond het lekker, zo bleek uit zijn commentaar achteraf.
Er was ook een nadeel, dat gaf hij eerlijk toe: het bed moest wel wat eerder verlaten worden...
Hij liet doorschemeren dat deze actie zeker voor herhaling vatbaar is, uiteraard wel als de weersomstandigheden dat toelaten.

De Buffel startte vandaag in Uithuizermeeden, ook mooi op tijd, 7.50 uur zat hij op de fiets.
De auto kreeg een nieuwe trekhaak en daarom moest het voertuig om 8.00 uur in Uithuizermeeden zijn en dus kon de Buffel eindelijk eens een rondje Noord Oost Groningen doen.
Het begon met een stukje in de Eemshaven, nou daar is niks aan.
Vervolgens vis Spijk, ASppingedam, ten Boer, Bedum, Warffum en Uithuizen zo weer terug naar Uithuizermeeden, waar de auto klaar stond.
Mooie rit, bijna 84 kilometer.

28 mei.

Een kort ritje van net geen 50 kilometer.
ineens kreeg ik zin om maar gewoon ergens in te rijden, dat dus gedaan en dat leidde tot een ritje over voor mij nog onbekende weggetjes.
Je vraagt je af hoe het kan.....maar leuk was het wel!

1 juni.

Gewoon even weer lekker trappen, dat was de bedoelimng.
Maar op de een of andere manier voelde het allemaal niet optimaal aan: wat het was, geen idee. Fietsen blijft echter leuk dus werd er gewoon lekker doorgetrapt: de weersomstandigheden waren goed, wel wat wind maar verder prima fietsweer.
Ik wilde niet te lang wegblijven dus na iets meer dan twee uur was is er weer: en hoewel het allemaal niet echt goed voelde, wezen de cijfers iets anders uit....
Tja, de data doen hun intrede in de Klimmers!
Vandaag 62 kilometer.

19 juni.

Een mooie dag, om diverse redenen.
Het is de trouwdag van Leiding en Buffel, het was geweldig fietsweer en er kon ook nog gefietst worden!
Het plan was om weer eens een lange rit te gaan maken: zo gezegd, zo gedaan.
In het kort kwam het erop neer dat de Buffel naar Zoutkamp reed en vanuit dat plaatsje naar Winsum: prettige bijkomstigheid was, dat ik de wind schuin mee  had: daar had ik niet op gerekend maar lekker was het wel.
Vanuit Winsum naar Warffum, Bedum, ten Boer en toen nog even een ommetje over het alom bekende Luddeweer, waarna Harkstede aangedaan werd.
Nog even door Haren en daar was de voordeur!
Een heerlijke rit van 121 kilometer en prettig: ik had iets veranderd aan de afstelling van de fiets en dat pakte allemaal goed uit: heerlijk!
En niet geheel onbelangrijk: de benen waren super.

20 juni.

Ook vandaag kon het even: uitstekend fietsweer en dat l;eidde tot een rondje van net over de 73 kilometer.
Ik zie het als uitfietsen van de rit van gisteren.

25 juni.

We, Leiding en Buffel, zijn aangekomen in het Amsterdamse Bos, het begin van een vakantie.
En dat nodigt natuurlijk meteen even uit om op het zadel te springen voor een rondje!
Ruim een jaar geleden reed ik hier rond de Westeinder Plassen en Schiphol, die route had ik nog en dat dus maar even gereden: er was niets veranderd maar het fietsen in een andere omgeving motiveert wel enorm!
Daarbij kwam dat de benen wel onverwoestbaar leken vandaag.
ASlleen al die stoplichten......
Na ruim 49 kilometer was ik terug: gewoon lekker gefietst, geweldig weertje, weinig wind, kortom: wat wil een renner nog meer?

26 juni.

Moet je niet even fietsen?
Tja........wat doe je dan: als de sodemieter alles bij elkaar zoeken, even eten en drinken, de route inladen en weg.
Thuis had ik al iets gemaakt, een rit van bijna 68 kilometer, de andere kant op dan gisteren.
Ik kan je vertellen dat het mooi fietsen is in deze omgeving, als je het stedelijke gebied verlaten hebt.
Het is ook maar goed dat de Garmin perfect werkt: Amstelhoek, Waverveen, Noordsebuurt, Aarlanderveen en Rijnsaterwoude zijn nou niet bepaald plaatsen die boven in mijn systeem zitten.
Het was een heerlijke rit in warme omstandigheden en dus waren de bidons op een gegeven moment wel leeg. In een tuin zat een groepje inboorlingen en die waren gelukkig bereid om de bidons te vullen met water met ijsblokjes als extra!
Ik heb ze beloofd dat ze in de hemel zouden komen.
Na deze "tankstop"nog een kleine 10 kilometer tegen de wind in: het waaide niet echt hard, maar ik merkte de beentjes wel.
Uiteindelijk  arriveerde de Buffel weer op de camping: moe maar voldaan.
Hieronder de route.

29 juni.

Een actieve Klimmersdag: maar liefst twee man van de ploeg waren op pad en dat is omgerekend toch 50%....zeker niet slecht: zowel Gems als Tijger namen een voorschot op de eerste etappen van de Tour, die vandaag gaat beginnen.
De Gems nam na lange tijd weer eens plek op het zadel.
En dat ging niet heel soepel, als we zijn eigen commentaar op Strava mogen geloven.
De fiets kraakte een beetje, de knie gelukkig niet meer, band 1 lek, band 2 bleek al lek....dus om nu te zeggen dat het hem mee zat...nee!
Bij Hekkum vond hij zijn Waterloo: waarschijnlijk is toen de plaatsvervangend ploegleider in de vorm van Danielle gebeld.
Het enige positieve: de Gems heeft een historische rit gereden: in de geschiedenis van de Klimmers is het nog nooitbvoorgekomen dat er twee keer lek is gereden in een rit van ruim 24 kilometer.

Ook de Tijger kwam in actie, samen met broer Marcel.
Hij zat op tijd op de fiets: om 6.48 uur vertrok hij richting Zuidhorn, woonplek van Maecel.
Daar even een bakkie en vervolgens vertrokken beide mannen voor een mooi rondje Lauwersmeer. slim de armte ontwijkend.
Het werd een rit van ruim 110 kilometer, een prima prestatie.
Hieronder beide mannen

3 juli.

We staan in Macon en ja, daar kan ook gefietst worden. En dus stapte de Buffel op voor een bekend rondje van ongeveer 45 kilometer, gewoon even lekker trappen dus.
Langs de Saone ging het over het fietspad naar het noorden, richting Pont de Vaux, een plek waar we voor gestaan hebben.

Nu is het zo, dat daar een dag in de week markt is..je snapt het al.. Vaak staat de Buffel voor bruggen die dicht zijn, nu moest hij de bordjes "devation"  volgen. Geen probleem, zo kom je nog eens ergens.

Vervolgens een lang recht, licht glooiend stuk naar Macon, nog even een stukje langs de rivier en ik was terug. Gewoon weer even lekker!

5 juli.

Ik had de Garmin een ritje laten maken, een verrassingsrit van rond de 50 kilometer en de rit zou naar het noordwesten moeten gaan.

Het zag er goed en duidelijk uit, een aantal klimmetjes erin en veel over fietspaden, dat leek erg aantrekkelijk! En dat klopte ook, ik reed door een mooi glooiend gebied, rustig en alles leek goed te gaan.

Tot in het plaatsje Sologny...daar moest ik over een fietspad dat de afgelopen 25 jaar niet gebruikt leek te zijn: gras in het midden en veel steentjes op de plek waar ik zou moeten rijden.
Toen begon ik te twijfelen: het was een helling van 13% dus ik wilde wel door, maar waar zou dit eindigen? 
 Omdraaien dus en dat had tot gevolg dat de Garmin me steeds terug wilde hebben naar die klim.   Ik reed dus, na enig zoeken, terug naar de doorgaande weg, keek welke kant Macon op was en dat heb ik gevolgd, gewoon lekker en prima fietsen
Na iets meer dan 50 km was ik terug, de beentjes voelden goed en eigenlijk was het wel een prima rit.

7 juli.

Tijd voor een langere rit een tochtje waarvan ik zeker was dat er geen verrassende wegen in zouden zitten.
Voor alle zekerheid toch  de route maar even in de Garmin gemaakt, is trouwens ook gewoon leuk.
Ik reed via het Voie Verte, langs de Saone naar Fleurville en ging daar het binnenland in, voor mij bekend.
leuk was dat er 5 gecategoriseerde klimmen in zaten: twee van ongeveer 5 kilometer, gemiddeld rond de 6 procent, dus gewoon lekker klimmen.
De eerste lange, naar Donzy le Perthus was wel even weer wennen: het was nogal warm en het klimritme was wel even weg.
Uiterraard liep het verder prima, evenals de tweedelangere klim, waarna een mooie afdaling volgde.
Lekker ritje van 60 kilometer.

9 juli.

We zijn gisteren naar de Roche du Solutre geweest: heel erg mooi, geweldige omgeving en dus besloot de Leiding dat ik daar ook wel even heen kon fiewtsen.
Zo gezegd zo gedaan: route gemaakt en fietsen maar.
Echter: op de een of andere manier hebben de Fransen een duidelijk andere mening over begaanbare fietspaden met de racefiets: nadat het eerste gedeelte perfect liep, moest ik opeens een uitermate slecht fietspad op: dat uiteraard niet gedaan  en dat betekende dus voor de zoveelste keer dat ik een totaal andere route reed dan gepland.
Ik was zo slim geweest om een kaartje van de omgeving mee te nemen, zo vond ik de doorgaande weg terug, je volgt "Macon" en dan bereik je de campimng vanzelf weeer.
Kort warm en winderig ritje van 40 kilometer.

14 juli.
Vandaag de laatste rit in deze omgeving. Een rondje van iets meer dan 50 kilometer met daarin 4 klimmetjes.
Op tijd weg en fietsen maar.
Om kort te gaan: het ging gewoon lekker, de benen voelden beter dan de vorige rit, het weer was heerlijk en de omgeving... nooit gedacht dat je hier zo lekker kan fietsen.
In Vittel ging het even mis: de festiviteiten rond 14 juli, hadden we weg nodig waar ik langs moest aldus de Garmin.
Dus even omrijden en op zoek naar de goede weg.
Ik slaagde daar vrij snel in en vervolgde de route. Volgende obstakel  was een bordje: "route barre."
Ik zou dus niet verder kunnen...niks van aangetrokken en gewoon de weg volgen: er misten wat stukken asfalt, maar daar laat een Buffel zich niet door afremmen!
Nog even een klimmetje en ik was terug: lekker gereden!

22 juli.

We zijn weer terug en dus was het tijd om de provincie eens goed te inspecteren: per slot van rekening weet je maar nooit wat er stiekem aangepast wordt als je een tijdje weg bent, nietwaar?
Het begin was bijzonder: ik reed samen met de Leiding door de stad: zij op de gewone fiets, de Buffel op de racefiets.
En bijzonder: we moesten samen voor een brug wachten...meestal sta ik er alleen.
De Leiding werd in de Stad afgezet en de Buffel vervolgde de in de Garmin uitgezette route: die ging via de doorfietsroute Groningen Winsum naar Warffum, door naar Uithuizermeeden en Spijk, Losdorp, om dan ik Appingedam aan te komen.
Daar gewoon langs het Damstediep terug.
Toe stond ik op 84 kilometer....en de benen waren goed....dus maar even van de route afgeweken en er nog 18 kilometer bij gefietst, zodat ik op 102 km uit kwam.
Gewoon een lekkere rit, ik had de benen terug, goed weertje...fietsen is geweldig!
Hieronder links de route, rechts staan we voor de Herebrug...midden in de Stad.

24 juli.

Beetje onrustige Buffel vandaag.......en hoe is dat het beste op te lossen?
Inderdaad, even fietsen!
Zo gezegd, zo gedaan. Voor de verandering wilde ik  nu richting Winschoten, min of meer een vaste route die ik vaker rijd: was er ook de kans om even te gaan kijken bij de Gems: zijn hoofdkwartier staat daar immers.
Gewoon lekker gereden, en in Winschoten even aanbellen bij de Gems: geen reactie, dus verder de route via Pekela en Veendam gereden.
Toen ik bijna thuis was stond er iets meer dan 90 kilometer op de teller, dus voor degene die me kent....dat is 102 geworden.
Thuisgekomen kreeg ik een berichtje van de Gems: hij was thuis, maar de bel was kapot....

                                                                                                        De tocht van de Tijger, samen met Peter vd Wal

Langzamerhand wordt het duidelijk dat de Tijger een aanvulling is voor de ploeg.
Niet alleen is hij een begenadigd Klimmer, hij fietst  met het grootste gemak,..., ook afstanden boven de 300 kilometer, gaat door weer en wind op de fiets naar zijn werk, beklimt de Ventoux drie keer op een dag....wat wil je dan nog meer?
Welnu: samen met Peter vd Wal rijdt hij grotre afstanden!
Daarmee wordt bijvoorbeeld bedoeld, even naar het strand in Zuid Frankrijk.
Uiteraard wordt dat niet in een keer gereden maar bestaat een dergelijke tocht uit een aantal etappes, verdeeld over een aantal dagen: de ene keer  kan de Tijger wat langer bij Jeanet weg, de andere keer wat minder lang: het is variabel.
De afgelopen bijna twee weken was er een route gepland  genaamd: langs de Rijn, Moezel en Saar.
Een dergelijke trip vereist natuurlijk wel de nodige voorbereiding: wat neem je mee, hoe lijkt het weer en vooral: hoe nemen we alles mee?
De fietstassen moeten zorgvuldig ingepakt worden, er moet sprake zijn van enige vorm van balans, alle gewicht aan een kant is natuurlijk geen optie.
De route ging vanuit Groningen  naar Ommen, Aalten, Dusseldorf, Koln ,Koblenz ,Cochem, Bernkastel-Kues, Trier, Siersburg naar Saarbrucken.
Daar werd de trein opgezocht, ritje naar Rhede en vanuit dat punt was het nog 60 kilometer naar "Grunn."
Wel tegen de wind in en zo nu en dan een buitje... en dat zijn dan net weer die laatste loodjes....
Gelukkig zijn beide mannen weer gezond en zonder ongelukken thuis gekomen. 
Hieronder een afbeelding, met links alle gegevens over afstand en meer.
Goed gedaan mannen!!
Hier de link: https://www.polarsteps.com/PeterVanDerWal4/10357412-jochem-aus-lochem?s=02dcaf2b-af7b-4668-aab7-0f91033e7043

27 juli.

Er stond nog een rit in de Garmin van de Buffel, een rit die gereden had moeten worden samen met de Tijger, in het begin van dit jaar.
Min of meer traditioneel rijden we dan de Krokustocht, een toertocht vanuit Roden.
Dit jaar echter kon de Buffel de rit niet rijden op de originele datum: omstandigheden lieten dit niet toe.
En daarom moest de Tijger de kleuren van de Klimmers hooghouden, in zijn uppie.
Vandaag echter was de mogelijkheid voor de Buffel om deze rit te rijden: de gpx files waren  immers nog beschilbaar.
Om kort te gaan: het was een prachtige tocht, steeds vlakbij maar erg verrassend: mooie weggetjes, fietspaden...kortom: lekker: het leverde de Buffel iets meer dan 90 kilometer op.

Eindelijk is het gelukt: een unieke foto van de gehele ploeg.
Danielle  staat er nog niet op: we verwachten dat de Gems binnen afzienbare tijd een exemplaar aanleverd, zodat we compleet zijn.
Van links naar rechts herkennen we:  Jeanet, de Panter, de Tijger, de Buffel, de Gems, de Leiding.
Een indrukwekkend stel onderdanen!

1 augustus.
Ooit maakte de Buffel een route, genaamd "rondje Assen."
Vandaag werd dat gereden, vanuit Roden.
Ik zal je de route besparen, de titel zegt genoeg: in elk geval was het uitstekend fietsweer, beschilkte de Buffel over prima benen en was hij er weer na 93 kilometer.
Niks meer of minder.

3 augustus.

Het lijkt erop dat de Gems zijn fietsbenen aan het terugvinden is: in elk geval lijkt hij op zoek te zijn; we zijn benieuwd  of er sprake is van een tijdelijke vondst, of dat onze Gems min of meer weer structureel de Merida zal bestijgen.
Alle wielerliefhebbers houden hun adem in: zal de eens zo bewierrookte Gems dan nu eindelijk.......
Vandaag de volgende stap in de treiningsopbouw: een mooi rondje van ruim 38 kilometer.

8 augustus.

De Panter staat bekend als een mysterieus dier, met geheel eigen ideeen en een altijd verrassende invalshoek op vele gebieden.
Zo ook onze Panter.
Hij vertrok naar het plaatsje Voeren, waar het bekende hotel "de Kommel" zich bevindt.

Daar had de Panter een kamer gereserveerd om daarna een bijzondere route te rijden: hij noemde het: "de Tank route, met tussenstops in Val Dieu en Crutsberg.
Niemand had er enig idee van wat het plan was: de verwachting was, dat er hoogstwaarschijnlijk een wijnboer of totaal onbekende brouwerij bezocht zou worden.
Het fietsen op de Santos zou tot veel plezier leiden.
Dat bleek maar gedeeltelijk waar: het fietsen in dit gebied kenmerkt zich nu niet bepaald als fietsen op een biljartlaken: regelmatig vrij steile klimmen, die nog net te doen waren op de Santos....en soms even net niet...
In Val Dieu werd een stop gehouden, even iets nuttigen waarna de Panter richting Crutzberg vertrok: daar werd een fles belgische wijn gekocht: de foto staat hieronder.
Onderweg bezocht de Panter nog een loslopende Tank, waarna hij de weg vervolgde naar zijn tijdelijke verblijfplaats, de Kommel.
We zijn benieuwd naar het vervolg.

9 augustus.

Dat de weersverwachtingen voor vandaag niet zo best waren, deerde de Gems niet.
in plaats van de zon af te wachten, verderop in de dag, stapte hij gewoon in de ochtend op de fiets, voor een lekkere rit van  ruim 65 kilometer.
Toen we op Strava keken, viel ons een soort code op:" vierkantje, 2, regendruppeltje."
Dus even kijken naar eerdere ritten van de Gems: ook daar stond een soort code: " zwart rondje, 1."
Ronduit mysterieus......geheime codes voor andere ploegen....we kunnen slechts gissen en kijken nu al uit naar de volgende rit met de daarbij behorende codes!

12 augustus.

Een snikhete dag, de weerdeskundigen voorspelden de warmste dag van het jaar tot nu toe.
Dan zou je dus kunnen blijven zitten in de schaduw, nietwaar?
Echter, zo niet de Buffel, hij reed vandaag een rit van bijna 96 kilometer: of dat verstandig was?
Dat laten we in het midden.
Of dat warm was?
Ja.
Of dat gewoon lekker was?
Ook ja!

17 augustus.

Een bijzondere dag, niet omdat het 17 augustus was, nee, vandaag zouden de Leiding en de Buffel weer eens samen een langere rit maken: dat was door omstandigheden al een hele tijd geleden!
Het eerste plan was om vanuit Roden naar Lauwersoog te rijden.
Maar al snel leek dat even niet verstandig: de Leiding moest nog wennen en dus besloten we om dan maar in Zoutkamp een kibbeling te arresteren en dan vanuit daar via Electra en Oldehove naar Hoogkerk en Roden te rijden.
Het ging allemaal prima: heerlijk weertje, goed visje, weinig wind...kortom: een rit die naar meer smaakte.
Na 70 kilometer waren we er weer: goed gedaan Leiding!
Hieronder de route.

19 augustus.

Soms heb je van die dagen......je weet de dag ervoor al wat je gaat doen....... maar eerst natuurlijk nog even werken.
En dan: wat extra eten mee en na het werk nog even een ommetje maken voor je aan de aardappels thuis gaat..
Dit was zo'n dag van de Tijger: het werk was eigenlijk een hinderlijke onderbreking van het fietsen: of juist een extra motivatie om keihard door te werken omdat je daarna nog even een lekker rondje kan fietsen?
Hoe dan ook: na het werk reed de Tijger vanuit Haren een soort rondje Stad om uiteindelijk weer aan te leggen in Tolbert: een mooie rit van 59 kilometer.
Maar hij reed, zoals bijna elke dag, natuurlijk ook van Tolbert naar Haren, altijd nog 20 kilometer.
En dat betekent dat onze Tijger op een gewone werkdag zo maar even 80 kilometer afhaspeld......best wel knap!
Hieronder de route.

Fietsen maakt je slimmer!

Wielrennen geeft je benen van staal en de longinhoud van een renpaard, maar doet het ook iets met je hersenen? Onderzoek wijst uit dat intensieve lichaamsbeweging net zo goed is voor je brein als voor je body… 

Arts Larissa True is universitair hoofddocent op de afdeling kinesiologie aan de Universiteit van New Mexico en is een expert op het gebied van motorische controle (beweging), de hersenen en lichaamsbeweging. “Brain-derived neurotropic factor, of BDNF, heeft invloed op de hersenfunctie”, vertelt True. “Dit wordt afgescheiden in de hersenen en beïnvloedt de neurofunctie door regeneratie van neuronen [zenuwcellen die boodschappen verzenden] in het hele zenuwstelsel. BDNF zorgt voor meer plasticiteit van je brein en verbetert het langetermijnherstel. BDNF is ook belangrijk voor motorisch leren en het langetermijn- en kortetermijngeheugen. Die afscheiding is afhankelijk van activiteit, wat betekent dat er meer BDNF wordt afgescheiden wanneer iemand actief is.

Hoe actiever je bent, hoe meer BDNF wordt afgescheiden en hoe meer contactpunten tussen zenuwcellen worden gerepareerd.” BDNF is bestempeld als ‘meststof voor de hersenen’ en volgens een onderzoek in het Journal of Sport and Health Science uit 2022 kun je profiteren van een beter brein door intensieve lichaamsbeweging. Wat betreft wielrennen zul je meer bereiken door Alpe d’Huez te beklimmen dan langs de IJssel te toeren.

Een van de mechanismen voor de verhoging van BDNF zijn, volgens een eerder onderzoek uit 2016, verhoogde niveaus van het ketonlichaam beta-hydroxybutyraat. Dit wordt gestimuleerd door langdurige, vermoeiende lichaamsbeweging. Dit is de endogene versie – dat wil zeggen, intern gecreëerd – maar het ondersteunt de extrinsieke ketonen-versie die zoveel ophef heeft veroorzaakt in het professionele wielrennen.

Sinds Kieran Clarke, een professor aan de Universiteit van Oxford, jaren geleden endogene ketonesters creëerde die naar verluidt werden gebruikt door British Cycling op de Olympische Spelen van Londen in 2012, is aangetoond dat ze het herstel bevorderen, het uithoudingsvermogen verbeteren en de niveaus van epo verhogen. Mentaal gezien is aangetoond dat ze helpen de focus te behouden. Ze zijn controversieel en verboden door de Movement for a Credible Cycling (MPCC) omdat er weinig bekend is over de bijwerkingen. Je kunt pure BDNF in tabletvorm kopen, hoewel de effectiviteit van de tabletten omstreden is omdat BDNF een logge molecule is die niet gemakkelijk van bloed naar de hersenen kan overgaan. Het is daarom veel beter om je te richten op intensief fietsen voor een flinke BDNF-boost.

Wittte stof

Uit diverse onderzoeken is ook gebleken dat fysieke inspanning een positief effect heeft op de hoeveelheid en de werking van de witte stof in de hersenen. Die vormt het netwerk van de hersenen waar de informatiestromen doorheen lopen. In een onderzoek werd een groep in tweeën verdeeld waarbij de ene helft een fietstrainingsprogramma volgde en de andere groep niets actiefs deed. Bij de actieve groep was duidelijk een verbetering van de hersenwerking merkbaar.

Een andere studie keek naar de cognitieve functies van een groep gezonde jonge mannen voor en na een inspanning van dertig minuten op een hometrainer. Na het fietsen werden de testen sneller ingevuld en werd er beter gescoord op geheugen, planning en redenering. De fiets lijkt ook de behandeling van ADHD te ondersteunen. Sommige mensen gaan zelfs zover om fietsen de natuurlijke Ritalin te noemen. Wetenschappelijk bewijs achter deze observaties neemt toe, een studie liet zien dat de hersenen van kinderen met een ADHD-diagnose na een inspanning vergelijkbare neurale patronen vertoonden als die van kinderen die geen ADHD hebben.

Navy Seals

De Amerikaan Martin Paulus is voorzitter van het Laureate Institute for Brain Research en heeft talloze studies gedaan naar de werking van de hersenen. In een van zijn studies gebruikte hij fMRI (functionele magnetische resonantiebeeldvorming) om de hersenactiviteit van Navy Seals tijdens een ademhalingsoefening te meten.

Wat ontdekte Paulus? Dat de speciale eenheden zich mentaal voorbereiden voordat ze een uitdaging aangaan. En daardoor niet zo emotioneel reageren op de uitdaging zelf. “In cognitieve termen wordt dit vaak ‘proactieve controle’ genoemd. De hersenen bereiden zich voor, zodat ze niet overweldigd worden door de uitdaging.”

Met andere woorden, de Navy Seals besteden meer mentale kracht aan de emotionele situatie op dat moment voor een meer gecontroleerde uitkomst. Paulus en zijn team identificeerden twee gebieden in de hersenen die bijzonder gevoelig waren voor deze uitdaging: de anterior cingulate cortex (ACC) en de insulaire cortex. “Die zijn van nature met elkaar verbonden en nemen informatie vanuit de periferie op en delen die met informatie van de rest van je hersenen. Stel dat je honger hebt. Dat is een perifere sensatie. Je bloedsuikerspiegel is laag en stuurt signalen. Maar de hersenen kunnen ook denken: ik ga vanavond lekker uit eten.

Dus, wat er gebeurt is dat je misschien honger hebt, maar je weet dat je later gaat eten. Je moet deze twee signalen integreren om je actie te sturen.” High performers als de Navy Seals zijn herhaaldelijk blootgesteld aan fysiek en mentaal stressvolle situaties. Dit heeft geleid tot een niet-oordelende aandachtsfocus op het lichaam en een groter bewustzijn van lichamelijke signalen dankzij acute subjectiviteit. Dit staat in contrast met niet-veerkrachtige mensen die juist ‘oordeel’ overbelasten in het aandachtsproces. Zij catastroferen de ervaring daarmee, het verschijnsel dat je in je hoofd de pijn erger maakt dan die in werkelijkheid is. Dit kan ook worden gezien in deze hersengebieden, zegt Paulus.

Als getrainde fietser is je ACC en insulaire cortex getraind voor weloverwogen besluitvorming, of het nu gaat om tempo bepalen of een scherpe bocht nemen. Maar je kunt dit naar het niveau van de Navy Seals brengen met mindfulness. “Tijdens mindfulness lichten dezelfde gebieden op”, zegt Paulus. “Het draait allemaal om afstemmen op je lichamelijke signalen.” Hij voegt eraan toe: “Een tip voor een fietser is om aandacht te besteden aan je lichaam en het element oordeel daarbij te minimaliseren, of dat nu positief of negatief is. Als je aan een sportevenement deelneemt, ben je in balans qua energie. Wanneer je op een niet-oordelende manier aandacht besteedt aan je lichaam, kun je die informatie integreren. Moet ik langzamer gaan? Moet ik drinken? Door te leren aandacht te besteden aan lichamelijke signalen, fiets je beter.”

In de flow

We kunnen dus stellen dat fietsen je slimmer maakt. Maar hoe zit het met de mentale voordelen? In hoeverre heeft fietsen invloed op je gemoed? Onderzoek wijst uit dat 30 tot 60 minuten fietsen met een gemiddelde snelheid ideaal is om de neurologische voordelen te benutten. Inspanningen op 60 tot 80 procent van je maximale hartslag leveren de beste cocktail van neurotransmitters en endorfines op. Voluit sprinten of juist heel langzaam rijden geven je niet diezelfde high.

Het is interessant dat de meeste fietsers die niet bewust een training uitvoeren, vanzelf op de beste intensiteit gaan fietsen voor het meeste effect. Als je in de juiste flow komt, zorgt dat ervoor dat je relaxed, creatief en gefocust wordt. Die flow bereik je door jezelf uit te dagen, waardoor je net iets meer informatie te verwerken krijgt dan je brein bewust kan verwerken. Er is dan eigenlijk geen tijd meer over om te denken, de prefrontale cortex wordt uitgeschakeld en je onderbewustzijn neemt het over. Afleidingen en zorgen smelten weg en je gaat volledig op in de activiteit van het moment.

Dat staat in schril contrast met wanneer we overprikkeld raken. Ons lichaam gaat dan extra adrenaline produceren. Dat zorgt er onder andere voor dat dopamine en anandamide niet meer kunnen worden opgenomen. En weg is je flow! Wees dus lief voor jezelf en kies een inspanning die past bij je niveau.

Ga naar buiten

Er is bewijs dat ‘groen sporten’ meer positieve effecten voor je grijze massa oplevert dan spinningklasjes of Zwiften. Vreemd genoeg werd dat tijdens indoortrainingen bewezen. Deelnemers aan een onderzoek moesten op een indoorfiets een training uitvoeren terwijl ze ondertussen naar een vijf minuten durende video van een groen lommerrijk fietspad moesten kijken. Die video werd echter aangepast zodat er ook een rode en een grijze versie getoond werd. Hoewel de hartslag en ademhalingsfrequentie van de proefpersonen bij alle drie de versies gelijk was, gaven ze toch meer gas. We dachten het altijd al, fietsers zijn niet alleen gezonder maar ook slimmer dan niet-fietsers! 

Uit de oude doos....

15 juli 2003....een historische dag voor het nederlandse wielrennen....tenmimste, dat zou het moeten worden.
Na een lange voorbereiding zouden de Klimmers de route van de Marmotte gaan rijden: we waren uitstekend getraind, goed in vorm, prima voorbereid... kortom: wat zou er mis kunnen gaan?
Hieronder een stuk van het verslag van de Panter: het viel allemaal niet mee!

En waar is de Gems in dit verhaal?
Welnu, die had een superdag en reed een heel eind voor Panter en Buffel uit: ik meen dat hij ongeveer twee uur op de Galibier gewacht heeft.....

24 augustus.

Enkele dagen geleden ging de telefoon: aan de andere kant van de lijn hoorde ik een geemotioneerde Tijger.
"We hebben het hele jaar al niet samen gefietst, dat kan toch echt niet,"  was de boodschap.
Hij had gelijk!
En daarom werd voor vandaag een rit gepland: de Tijger had een mooie route en die zouden we gaan fietsen.
Er stond voor Buffel en Tijger overigens ook enige spanning  op deze tocht: ze zouden vergezeld worden door de snelste man van Grijpskerk, Henk Jan, de Schicht, Schaaphok.
De vraag was of de "ouderen" deze getrainde hardloper zouden kunnen volgen........
Om even voor half elf vertrokken we uit Tolbert.
Via vele leuke, voor mij totaal onbekende weggetjes reden we globaal richting Drachten: door Heineburen  naar Ureterp, Selmien Zuid, is er ook een Noord?  en wat meer bekende plaatsen als Olterterp en Lippenhuizen, vergeet Hemrik niet,  naar de voor ons bekendere wereld, in de vorm van Waskemeer en Haulerwijk.
Daar werd koers gezet naar het eindpunt in Tolbert.
Een mooie rit: leuk is het om met drie man te rijden: twee op kop, de derde in het wiel en zo werd er rondgedraaid: dat werkte prima.
En de Schicht uit Grijpskerk?
Hij kon prima volgen....de rit was hem waarschijnlijk niet ver genoeg, zo bleek later: hij had maar even de 100 kilometer volgemaakt.....echt top!
Hieronder enkele afbeeldingen.

18 en 19 september.

Er gebeurde veel.
Beide prachtige nazomerdagen werden volop door de Tijger benut door het maken van twee lekkere avondritten, de Buffel reed gewoon overdag.
Afgelopen zondag reed de Tijger nog de tocht van Groningen: hij is echt goed los, als hij op deze wijze door gaat is de 10.000 kilometer dit jaar voor hem in zicht.
Op dit moment heeft hij er al bijna 7000 op zitten...nog drie en een halve maand voor 3000 kilometer....moet kunnen...maar...
We gaan het zien!

20 september.

Weer een prachtig weertje en dus kon de Buffel even plaatsnemen op het zadel.
Hij wilde een mooie rit rijden: via Zoutkamp, Ulrum en Leens naar Wehe den Hoorn,  Winsum, van daaruit naar Ganrwerd en uiteindelijk via Hoogkerk weer terug.
Gewoon lekker gefietst, maar de wind was wel volop aanwezig: vandaag de enige dissonant.

Maar goed, daar moet niet over gezeurd worden: je kan toch ook niet gaan fietsen?
Omdat ik geruime tijd geen langere ritten had gemaakt, begon het lichaam wel kleine pijntjes te vertonen: maar aangezien afzien tijdelijk is, negeerde ik dat gewoon.
Het gaat wel weer over, nietwaar?
Na bijna 84 km was ik terug: lekker! 

22 september.

Volgens de mensen die verstand van het weer hebben, zou dit zo ongeveer de laatste bijna zomnerse dag worden.
Tja...en als de Buffel dat hoort..dan .gaat het kriebelen.
Het gevolg zal je duidelijk zijn: er werd gefietst!
Een mooie rit via Borger.  eigenlijk het bekende rondje;
De fiets liep als een zonnetje, de benen waren goed, het weer werkte volledig mee: helemaal top.
Na 4 uur en 1 minuut was ik weer terug: met iets meer dan 111 kilometer op de tellen: en dat was lekker!

3 oktober.

We staan op de camping bij het Amsterdamse Bos en na een aantal dagen regen was het vandaag droog en een zonnetje: alle reden dus om even een rondje te fietsen.
In de Garmin had ik een leuke route gemaakt van net over de 50 kilometer: wat zou er mis kunnen gaan?
Nou, dit stukje tekst zou je ook kunnen noemen: "vergelijkend routeonderzoek."
Het begin ging allemaal prima: de route was duidelijk, afslagen makkelijk te vinden...maar ja, toen kwam ik in Amstelveen.......en daar waren ze volop met de weg bezig...en dat betekent omleidingen en stoplichten...heel veel stoplichten.... heel veel....
Steeds vond ik de route gelukkig wel weer terug gelukkig,  maar in Oudekerk aan de Amstel ging het weer mis: de weg totaal afgezet. Maar er was wel een omleiding...en die kende de Garmin dus niet.
Na genoeg omzwervingen belandde ik op een soort fietsroute langs het water: de Garmin wilde me steeds terug hebben, maar dat negeerde ik.
Wel merkte ik iets vreemds aan mijn zithouding: ik dacht dat het aan de andere fietsschoenen lag, maar niets was minder waar: mijn zadel zakte....en dat tegen de wind in.
Gewoon doorfietsen dus, even rekening houden met heuvels in de weg om te voorkomen dat ik op de stang zou belanden op de een of andere manier kwam ik ook weer uit in Oudekerk aan de Amstel, hoe is het mogelijk en gelukkig was daar een fietsenmaker.
Toen het zadel weer vast stond, moest ik richting Amstelveen: ook dat viel niet mee....omleidingen, stoplichten....het ging maar door.
Uiteindelijk bereikte ik Amstelveen en besloot de bordjes "Schiphol" te volgen : dat verliep voorspoedig: tot ze er ineens niet meer stonden.
Bordje "Amsterdamse Bos" werd toen gevolgd: hetzelfde laken een pak: ineens stonden ze er niet meer.
Nu ben ik daar een beetje bekend en gelukkig bereikte ik het Bos na raadpleging van Google maps.
Overigens was ik niet bekend in dat gedeelkte en dat mondde uit in een soort verkenningstocht: keren, draaien, rechtdoor, linksaf...noem maar op.
Ineens zag ik het bordje "camping."
Dat gevolgd en ja hoor: ik was er weer.
Wat een uiterst bijzondere tocht: fietsen is leuk maar wat me vandaag is overkomen: daar zijn geen woorden voor.
Voor mij is dit nu al de meest waardeloze rit van het jaar.
Hieronder twee afbeeldingen: links zoals ik zou moeten rijden, rechts wat het geworden is: best een verschil, toch?

5 oktober.

Weer een poging gewaagd om hier in de omgeving van Amstelveen een rondje te rijden.
De route ging nu een totaal andere kant op en je gelooft het niet: twee stoplichten, een op groen en verder geen enkele omleiding of een verkeerde weg ingeslagen: Het kan hier dus wel!
Lekker gefietst, een stukje van iets meer dan 50 kilomnetyter.

12 oktober.

We zijn aangekpmen in Limburg op de voor ons bekende camping aan de voet van de Keutenberg.
Tja, dan moet er even gefietst worden: niet alleen omdat het lekker is, maar ook als voorbereiding op de komst van de Tijger en Jeanet komende maandag.
Om te voorkomen dat de Buffel volledig wordt weggereden door de Tijger, moest er even aan het klimgevoel gewerkt worden.
Als eerste werd koers gezet naar het Drielandenpunt, lekker klimmetje, toen een stukje dezelfde weg weer terug en bij Wahlwiller de Kruisberg opgezocht: dat voelde al zwaarder: een stuk van ongeveer 16 %...dat hakt er altijd wel even in.
Direct daarna kwam ik bij de Eisserbosweg: daar reed een grote groep voor mij.......tja........moeilijke situatie, helemaal als je die groep nadert...
De Buffel arresteerde drie rijders, waarvan een op het steile gedeelte van 16%: gaat nergens over, maar voelde wel even goed..
Vervolgens de Fromberg op en als toetje de Keutenberg: en die blijft gewoon lastig.
Ik reed niet in een vloeiende stijl naar boven, maar ik reed wel naar boven: even de foto en naar de caravan.
Mooi ritje: 43 kilometer. 

Tijger en Buffel in Limburg.

Zoals eerder gezegd, zijn we in Limburg en dus moest er gefietst worden.
We hadden een route van  ongeveer 69 kilometer gemaakt, met daarin de nodige beklimmingen.
Het begon al meteen nadat we de camping af reden: rechtsaf de Keutenberg op: nou, dat valt je rauw op je dak.
Maar goed, we zijn geen pannenkoeken en dus reden we omhoog: wel blij dat we er waren…
De route vervolgde zich en bij het bij iedereen bekende Ulvend, reden we over de grens van Belgie: en geloof het of niet: meteen reden we over een soort kinderkopjes!
We reden de Voerstreek in en het is daar werkelijk prachtig: op en af, leuke dorpjes en als klap op de vuurpijl reden we een stuk over een voormalige spoorweg, tussen de rails: een bijzondere ervaring op een prachtig weggetje.
Omdat we regelmatig omhoog gereden waren volgde er een prachtige afdaling bij Richelle, die eindigde op de brug over de Maas, nadat we de snelweg naar Luik gekruist hadden.
Ineen waren we in een totaal ander gebied: geen heuvels, geen bossen, een soort agrarische omgeving: heel rustig en mooi.
Hoewel: in Belgie weet je het nooit: ineens reden we over een stuk vierbaansweg: je mocht daar 90….zouden we op de linkerbaan kunnen rijden en misschien iemand kunnen inhalen?
Mooie gedachte, maat 90…dat werd ons te gek.
We reden verder en ineens was daar die rare tik in de ketting bij de Buffel: net alsof de derailleur bijgesteld moest worden.
Wij aan de kant en na inspectie bleek dat er een stukje ketting was afgebroken: een gevolg van de door de Buffel getrapte wattages? We zullen het nooit weten…
De Tijger bleek nu van werkelijk onschatbare waarde: hij had een kettingpons en een missing link bij zich en na even sleutelen was de ketting hersteld en konden we verder.
Via Eijsden kwamen we terug in Nederland en daar volgden nog twee uiterst gemene klimmetjes: we moesten vol aan de bak.
Tja….en dan kom je terug bij de camping….en ooit hebben we afgesproken dat we elke keer bij terugkomst de Keutenberg op “moesten.”
Hoewel het beste er bij beide mannen wel af was, hebben we het welk gedaan…maar het hakte er behoorlijk in!
Nog even in de afdaling en we waren terug: lekkere rit van ruim 69 kilometer.

Fietsen tussen de rails.                                                                                   Fiets boven de Maas                                                                              Zwoegen op de Keutenberg.

16 oktober.

Vandaag de tweede dag van de ingelaste trainuingsstage van Tijger en Buffel in Limburg.
Om de opbouw in elk geval als een soort opbouw te laten lijken, zouden er vandaag wat langere hellingen gereden worden, met daar tussendoor, voor de explosiviteit, wat korte felle klimmetjes.
Zo gezegd, zo gedaan.
Rond een uur of 10 stapten we op om koers te zetten naar het Drielandenpunt. Vrij snel werd duidelijk dat de training van de dag ervoor wel wat kleine sporen in de benen had achtergelaten: echt soepel voelde het allemaal niet..
En hier kwam meteen de enorme ervaring van beide mannen om de hoek kijken: niet als een stel dolle stieren/ jonge honden er vol in gaan, nee, eerst even de benen de gelegenheid geven om iets van herstel te gaan vertonen.
We reden het Drielandenpunt op, maakten de foto en daalden af langs de belgische kant via een uiterst verrassend mooi weggetje: de omgeving werd eigenlijk steeds mooier, ook omdat het op en af ging: niet supersteil, maar toch: het paste precies in de opbouw.....
Uiteindelijk kwamen we bij de Camerig, die bekend staat als de langste klim van Nederland: wat een mooi stuk fietsen, het was gewoon genieten in het zadel, als je tenminste de gave hebt om dan je benen even te vergeten...
Uiteraard daal je weer af en via een aantal lusjes in de route, belandden we op de Epenerbaan, ook een langere klim en weerveen schitterend stuk fietsen.
Via een klein stukje Camerig kwamen we Mechelen waar koers werd gezet richting de camping in Schin op Geul: terwij de weg gewoon nog vrolijk op en af ging.
Bij de camping aangekomen natuurlijk nog even het toetje: de Keutenberg: is niet lang, koest op karakter te doen zijn....
We kropen werkelijk omhoog, het beste was bij Buffel en Tijger er wel helemaal af.
Nog even voorzichtig afdalen en we waren terug: ruim 61 kilometer op de teller, vermoeide benen, maar wel gedaan!

Na twee trainingsdagen kunnen we concluderen dat de Tijger in uitstekende vorm verkeert: hij klom overal in een mooi tempo omhoog: en dat ging de Buffel vaak even te snel.
Hieronder de route.

26 oktober.

Voorjaarsweer in het najaar en dat betekende dat er twee Klimmers vandaag op pad waren.
De Tijger zat als eerste in het zadel: om 8.54 uur begon hij aan de ATB route van Marum, een, voor de rest van de Klimmers, totaal onbekend terrein om op te fietsen. Het geeft wederom aan, dat het contracteren van de Tijger een verrijking voor de ploeg is: in de breedte worden we duidelijk sterker!
De Buffel hield het bij de gewone racefiets: hij reed een klein rondje rond de Stad: heerlijk wat extra zon op de helm.

9 november.

Sinds het contracteren van de Tijger, maakt de ploeg ook kennis met een andere tak van het rijden op de fiets: de ATB  of MTB, mij is het verschil niet bekend.
Zoals hierboven al is aangegeven, rijdt de Tijger regelmatig een ritje op deze fiets, samen met andere gelijkkgestemden.
De Giant Propel schijnt opgeruimd en gepoetst te zijn en die is omgeruild voor de ATB, overigens ook een prachtige fiets.
Waarom rijdt de Tijger dan zoveelop de ATB, vragen we ons af: ook naar zijn werk wordt gebruik gemaakt van dit vervoersmiddel.
Op Strava lezen we het antwoord: hij traint voor de Drenthe 100, een ATB tocht van, inderdaad, 100 kilometer die  op 29 december gereden wordt.
Een bijzondere en speciale uitdaging: per slot van rekening is het dan diep in de winter, het kan vriezen en dooien, er kan een meter sneeuw liggen, maar voor hetzelfde geld is het prima fietsweer: hoe dan ook, 100 kilometer op de ATB is een discipline die nog niet eerder bij de Klimmers is gereden: de Tijger is dus de voorloper!
Vandaag werd de ATB route Appelscha/Diever gereden, een afstand van ruim 53 kilometer: dat is al over de helft van de Drenthe 100!

20 november.

Een droevige dag in het bestaan van de Klimmers: de reden: Tijger en Buffel zijn dit jaar niet ingeloot voor de Amstel Gold Race.
Jammer natuurlijk en niet alleen voor beide mannen: het is ook een enorme devaluatie voor deze prachtige toertocht die het nu zonder de inbreng van Tijger en Buffel moet doen.
Maar we gaan natuurlijk dat weekend wel gewoon naar Limburg!
En de rit is standaard uitgepijld!
Dus......

26 november.

Het werd weer eens tijd voor een buitenrit: al dat gefiets op de Tacx en het volgen van een soort trainingsprogramma is natuurlijk wel leuk, maar er gaat toch niets boven een lekkere rit in de buitenlucht.
Vandaag had de Buffel een rit via Usquert naar Noordpolderzijl gepland, om dan over Winsum en een klein ommetje weer naar huis te rijden: het zou iets meer dan 91 kilometer zijn, goed te doen dus, temeer daar er pas in de loop van de middag regen en wind voorspeld werd.
Om 10.05 werd de leiding gekust en kroop de Buffel op het zadel: hij was er klaar voor!
De motivatie spatte eraf: de benen voelden prima, de wind was het eerste stuk in de rug...wat kon er mis gaan?
Nou.....vlak voor Usquert verscheen er een weeralarm op de navigatie: in de kustgebieden werd gewaarschuwd voor veel regen en harde windvlagen......laat ik nu net naar de kust willen...  dus ineens kreeg ik mijn verstand en besloot om dit maar even uit te stellen.
En ja hoor: het begon flink te regenen en te waaien: de buienlijn die pas voor de middag gepland was, had het tempo er even goed ingegooid en arriveerde eerder in het noorden: pech dus.
In de praktijk kwam het erop neer dat ik binnen korte tijd flink nat was, in Warffum even gestopt bij een tankstation: het water liep me uit de schoenen.
Niet heel prettig: ik moest nog een mooi stukje fietsen, tegen de wind in en iedereen weet, water en wind zorgt voor de nodige afkoeling.
Echter niet zeuren: ik had ook niet kunnen gaan, nietwaar? 
Dus gewoon zo hard mogelijk doortrappen en vooral tegen jezelf zeggen dat je eigenlijk niet natter dan nat kan worden: en dat stadium was inmiddels bereikt...
Nog even via Hoogkerk voor de kilometers en na iets meer dan 71 km was ik er weer: fiets schoonmaken, kleren uithangen en toen onder de douche: ook wel lekker.
Hieronder twee afbeeldingen.

29 en 30 november.

De druk op de Tijger neemt langzaam toe....nog slechts 4 weken te gaan en dan staat hij wederom voor een enorme uitdaging: de Drenthe 100.
Een mountainbiketocht van maar liefst 100 kilometer die wordt gereden op 29 december.
Dan is het hartje winter in Nederland......het kan vriezen of dooien, het kan keihard regenen, misschien is het 10 graden onder nul en zijn de te berijden paden nauwelijks begaanbaar....vele onzekerheden die de Tijger bezig houden.
En daarom moet er getraind worden: en die training geschiedt met wisselende partners: sterk van de Tijger: het zal een imitatie zijn van de rit: daar kom je ook steeds wisselende mensen tegen.
Afgelopen twee dagen was het weer raak: maar lieft twee ritten werden er gereden, onder verschillende omstandigheden en over gevarieerde ondergronden: wederom erg sterk van de Tijger: alles zoveel mogelijk trainen om goed beslagen ten ijs te komen.

4 december.

Het werd tijd voor de Buffel om weer even op te stappen.
De vorige keer ging de route naar het noorden, dus nu was het plan om naar het westen te rijden en dan zo een ommetje te maken.
Het westen is richting Noordwijk, en dan het Noordwijk na Boerakker, toen via Grootegast en Zuidhorn weer richting Stad, om daar nog even een klein stukje over Engelbert te rijden, waardoor het totale kilometrage vandaag op  iets meer dan 83 kilometer kwam.
Eigenlijk gewoon een lekkere rit.
Maar ja, het is winter, de wegen zijn vochtig en nat, het groninger land......en dat betekent per definitie: modder op de weg!
Daar stel je je natuurlijk op in maar het valt altijd tegen: een kleine blik op de fiets en je ziet de ravage: halve akkers die aan de fiets zitten.....
En dat betekent natuurlijk: schoonmaken!
Nu wonen we boven en moet de fiets door het huis......afspoelen en de meeste troep voor de deur verwijderen is het motto.
Op de foto de Buffel die met zijn plantenspuit, een ideaal hulpmiddel, de fiets heeft schoon gespoten en daarna afdroogt: het afdrogen zie je hier. Wat een werk!
Heerlijk, dat fietsen!
Trouwens: best leuk, zo'n deurbel met camera!

14 december.

Voor de meeste Klimmers in de ploeg kabbelt het jaar rustig naar het einde: de doelen zijn behaald, het hoeft allemaal niet meer zo nodig, we zitten het lieftst bij de kachel met een wijntje.....kortom: het lijkt alsof er weinig actie in de Ploeg te zien is.
Niets is echter minder waar!
Er is nog een Klimmer die op 29 december vol aan de bak moet: de Tijger!
Immers, dan wordt de Drenthe 100 gereden, de beruchte mountainbiketocht: de tocht met de ongewisse weersomstandigheden de race voor echte bikkels!
En daar moet natuurlijk nog wel voor getraind worden.
Het vertrek was vandaag al op tijd. 7.44 uur en omdat de Tijger niets aan het toeval wil overlaten, werd er vandaag samen met twee companen getraind met het licht aan: verstandig!
Er werd maar liefst 54 kilkometer gereden over veel onverharde ondergronden: regelmatig werd er een verhard stukkie meegenomen.
De Tijger weerde zich als de bekende Tijger: goed dik in de kleren, een buff om: wat kon hem gebeuren?
Hieronder een foto van een filmpje: de mannen scheuren met het licht aan door de bossen: de Tijger in het oranje aan de leiding!

17 december.

Het kon wel  weer even...een lekker rondje fietsen.
Het plan van de Buffel was om vanuit huis eerst naar Appelscha te fietsen: zo gezegd, zo gedaan.
Nu is de Stad een beschutte omgeving, je merkt wel iets van dwind maar eigenlijk valt het  wel mee: er staat altijd wel iets dat die wind afremt.
In de buitengebieden is dat niet het geval en als de wind dan uit het zuidwesten komt en Appelscha is richting zuidwesten...dan weet je genoeg.
In het kort komt het erop neer dat je dan zo 45 kilometer tegen de wind in fietst.... hoe lekker is het dan als je eindelijk de wind eens min of meer mee hebt.
Een, in het begin,pittig ritje dus, maar met fietsen is het eigenlijk heel simpel: gewoon doortrappen.
Zo ook vandaag: uiteindelijk waren de laatste 50 kilometer met de wind min of meer in de rug: best lekker!
Na 100 kilometer was ik er weer. Mooi! 

21 december.
Beter bekend als de "kortste dag."
En dat betekent, dat als je in training bent voor de Drenthe 100, je op tijd uit de veren en op hetr zadel moet om niet in donker terug te keren.
Deze beide dingen zijn voor de Tijger geen enkel probleem: om 7.58 uur zat hij op de mountainbike om samen met Pier Johan een trainingsrit te rijden van 90 kilometer.
Een beste rit, maar op deze wijze komen beide mannen er mooi achter of ze er al klaar voor zijn.
Dat heet: de laatste puntjes op de i zetten, kijken of alles klopt, nog even het lijf flink forceren, de fiets goed belasten, ervaren of de kleding klopt, om daarna van een week supercompensatie te genieten, waarna beide heren op 29 december in topvorm zouden moeten zijn.
De weersomstandigheden waren vandaag zeker niet verkeerd: wel een bos wind, maar het was in elk geval droog. Hopelijk is het 29 december ook zo...
De route ging vanuit Tolbert over, voor mij totaal onbekende weggetjes naar Norg, Vries, Gasteren en Zuidlaren, waarna via Glimmen en Peizermade het Leekstermeergebied bereikt werd.
Nog een klein stukje..en thuis.
Maar dan......kleding in de wasmachine, uploaden naar Strava, fiets afspoelen, fiets afdrogen, fiets smeren en dan  zelf onder de douche.
En de gewone stervelingen maar denken dat het alleen maar fietsen is: niets is minder waar!
Hieronder de gereden route.
Mannen: goed gedaan en alvast veel succes  bij de Drenthe 100.

23 december.

Oke, ik had het gezien; en voor alle zekerheid nog even nagezocht op de site van TV Noord en de wielerweer app, maar het was me duidelijk: de wind kwam vandaag uit het noordwesten en zou aan de krachtige kant zijn.
Vandaag wilde ik naar Warffum en dat betekende dus dat ik er recht tegenin zou moeten, het zou toch wel iets meevallen?
In Nederland overdrijven we erg snel met codes en windsnelheden.
Helaas, vandaag niet: het waaide zo hard dat ik hele stukken op het kleine voortandwiel moest rijden: daarbij kwam nog dat het ook zaak was om niet in de sloot geblazen te worden: en dan is die 10 kilometer van Bedum naar Warffum ver genoeg..
Gelukkig kom je bij elke omwenteling dichterbij: zo ook vandaag en natuurlijk bereikte ik na een fikse inspanning het beoogde dorpje.
En dan is het wel lekker als de wind van de zijkant komt en even later zelfs in je de rug blaast: het voordeel van een rondje rijden!
Uiteindelijk leidde het vandaag tot een rit van 88 kilometer: en eigenlijk best wel lekker ook nog, afgezien van die twee buien en een fiets onder de modder...
Maar ik denk maar zo: het is een keuze: ik had ook  niet kunnen gaan!

28 december.

In het verleden deed de Panter ooit eens een uitspraak: "de Panter blijft vandaag thuis, hij zit liever in het zonnetje."
Dit naar aanleiding van een fietsrit die we zouden maken......en eigenlijk is dit een gevleugelde frase geworden.
Vandaag voegde de Panter de daad bij het woord: de tekst op Strava zei genoeg: " Na zes weken (mot( regen, mist en kou in Groningen  is dit wel een verademing: zon, zon,zon, fris en fietsen."
Wat was er aan de hand?
De Panter was vertrokken voor een lang weekend in de Voerstreek, waar de weersomstandigheden dus wel even beter waren dan 375 kilometer noordelijker.
Het is even rijden...maar dan heb je ook wat.
We kunnen wel zeggen dat we een pietsie jaloers zijn...hier blijft het mistig en frisjes en ....geen zon.
De Panter zat genietend op het zadel, lekker in het zonnetje, genoot van de blauwe lucht en reed een rit van ruim 50 kilometer.

29 december.

Vandaag was het dan eindelijk zover: de dag waar de Tijger, samen met Peter en Pier Johan zo lang naar had uitgekeken: de Drenthe 100.
Er is al uiteengezet wat dit evenement inhoudt: kort door de bocht: 100 kilometer op een mountainbike: niks meer en vooral niks minder.
Hieronder de route: lijkt allemaal mee te vallen, tenminste als dit over "normale" wegen zou gaan.
Echter: niets is minder waar: het gaat hier  te ver om aan de verstandelijke vermogens van de doorsnee mountainbiker te twijfelen, maar als je ziet wat er vandaag allemaal gereden is, zou er enige twijfel kunnen ontstaan....

Het voert te ver om de route helemaal te beschrijven, om de doodeenvoudige reden dat ik er niet bijgeweest ben, maar een bestudering van het kaartje leert wel dat er genoeg onverharde, modderige, grassige en zanderige paden genomen moesten worden.
Toch moet de route in de buurt van Baggelhuizen even genoemd worden: de snelheden liepen daar terug naar bijna 12 km per uur: dat geeft wel even aan hoe moeilijk het fietsen ging.
Er werd koers gezet naar Grolloo, waar Johan Derksen even werd  geknuffeld; hij liep daar net met de hond...
Vervolgens volgden er vele stroken met typische mountainbike wegen. in de buurt van Gasselte werd het bekende Zandgat Gasselte meegenomen,  waarna nog vele, bijna onbegaanbare paden volgden. 

Nu is er in het fietsen een duidelijke waarheid: als je maar gewoon doortrapt, kom je  er vanzelf : zo ook vandaag. De Tijger, Peter en Pier Johan stoempten gewoon door, hoewel ze wel degelijk konden merken dat er al wel de nodige kilometers in de benen zaten. Ook het weer gaat dan een rol spelen. Vochtigheid en kou komen op een dergelijke afstand op den duur toch wel naar binnen.
En nu begonnen de trainingskilometers en goede voorbereiding  zich nu uit te betalen: het moraal bleef goed,materiaal bleef goed en per slot van rekening was het ergste leed nu geleden: de finish kwam in zicht!

En een goede kopman zorgt natuurlijk goed voor de ploeg.
Dus werd er koffie gedronken en werden de verstookte calorieen weer aangevuld.
Toen naar huis....fiets schoon....kleren in de as......renner schoon.....en op de bank.

31 december.

De Buffel reed nog een rit van 102 kilometer: veel wind, best wel fris, maar wel gedaan.
Zo wordt dit jaar nog even goed uitgeluid!

De terugblik.

Tja, aan het eind van een jaar is er altijd de vraag: hoe is alles eigenlijk gegaan?
Laat het duidelijk zijn: we zijn niet meer de dynamische ploeg die vroeger alles en iedereen op een hoop rijdt: die tijden zijn wel voorbij.
Het aantrekken van de Tijger heeft wel voor een duidelijke impuls gezorgd: in zijn uppie nam hij de gehele mountainbilke sectie voor zijn rekening met als klap op de vuurpijl de Drenthe 100: vergeet niet dat er door hem ook nog "gewoon" op het asfalt gereden wordt.
De Buffel reed dit jaar geen tochten: het was voor hem een aardig fietsjaar zonder echte hoogtepunten.
De Panter lijkt ook wat langzamer te worden: in vroegere jaren werd er nog wel eens een onbekende berg gereden: dit jaar is het daar niet echt van gekomen.
De Gems blijft een mysterie: er zijn periodes waarin regelmatig gefietst wordt en daarna lijkt het alsof de fiets voor enkele weken weer is ingesneeuw: ongetwijfeld ligt een druk leven daaraan ten grondslag.
De Leiding was gewoon de Leiding: motiverend, stimulerend en begeleidend.

Wat zal 2025 brengen?
Zitten we echt in de "fietspenopauze?"
Was dit een minder tussenjaar?
Vragen, vragen, vragen
We gaan het zien!